Θυμάστε που στο ενδιάμεσο των απογραφών κλαίγαμε με μαύρο δάκρυ προεξοφλώντας ότι το δημογραφικό μας πρόβλημα ήταν εξαιρετικά έντονο κι ο ντόπιος πληθυσμός -σε πόλη και νομό- είχε καταβαραθρωθεί?

Ε λοιπόν τα αποτελέσματα της απογραφής, καθώς σιγά-σιγά λαμβάνουνε την τελική τους φόρμα, δείχνουν ότι μάλλον οι εκτιμήσεις μας ήσαν υπέρ του δέοντος απαισιόδοξες και τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως τα είχαμε προ-υπολογίσει.

Ναι, φυσικά και σημειώθηκε μια μείωση πληθυσμού -και μάλιστα της τάξης που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, μιας και προκαλεί συστημικό πρόβλημα στην κοινωνική δομή και ευταξία- αλλά η μείωση αυτή, στην δική μας τουλάχιστον περιοχή δεν εμφανίζεται τόσο σημαντική όσο στις γειτονικές περιοχές της Μακεδονίας και Θράκης.

Το δικό μας -6% δείχνει ασήμαντο συγκριτικά με το -16% των Γρεβενών, για παράδειγμα.

Απλά επειδή ο δικός μας πληθυσμός έτσι και αλλιώς βρισκόταν στα όρια του, η όποια μείωση σημειώθηκε, ενέτεινε το πρόβλημα και φανέρωσε όλη την βεντάλια των συνεπειών του. Γιατί, ναι μεν, σε ποσοστά εμφανιζόμαστε να κατέχουμε καλύτερη θέση από τους γείτονες μας, αλλά σε οικονομική επιφάνεια, μετά την καθίζηση της γουνοποιίας, έχουμε πλέον σχεδόν οριστικά φτωχοποιηθεί και ο εναπομείναν πληθυσμός έχει περιορίσει κατά πολύ τις εξόδους και τις αγορές του. Το αποτέλεσμα είναι πως βιώνουμε μια ολική χειροτέρευση στην ποιότητα της ζωής μας η οποία δεν είναι δυνατόν να διορθωθεί εκ των ενόντων. Απαιτεί σοβαρά, γενναία και δραστικά μέτρα. Και τα απαιτεί άμεσα!

Οι πολιτικές φανφάρες και οι ψευδο-υποσχέσεις του παλαιοκοματισμού όλα εκείνα τα ‘ΘΑ ΘΑ ΘΑ’, έχει πλέον έρθει η ώρα να περιθωριοποιηθούν και να αναλάβει δράση μια σοβαρή πολιτική ηγεσία με ρεαλιστικές και λειτουργικές δράσεις. Αφού, για να προκύψει μια δημογραφική ανάταση είναι απαραίτητο να προηγηθεί μια οικονομική.

Κανένας δεν ρισκάρει να γεννήσει τα παιδιά του σε ένα περιβάλλον που δεν του παρέχει τα στοιχειώδη μέσα για να τα ζήσει.