Διαγωνισμός έκθεσης Ιερού Ναού Αγίου Νικάνορος Καστοριάς , με θέμα:
Στα φετινά Χριστούγεννα μετά την Εκκλησία , δέχεσαι ένα όμορφο δώρο από τους γονείς σου , που όμως όταν το ανοίγεις , διαπιστώνεις πως ήδη το έχεις. Σε ποιον θα ήθελες να το δωρίσεις και γιατί;
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Την Κυριακή που μας πέρασε ήταν τα Χριστούγεννα. Οπότε εγώ και η οικογένειά μου , ξυπνήσαμε νωρίς για να πάμε στην εκκλησία.
Το πρωί ήταν κάπως περίεργο , γιατί ένοιωθα πως οι γονείς μου κρύβουν κάτι. Όμως δεν έδωσα πολύ σημασία μιας και ήμουν χαρούμενη που ήταν Χριστούγεννα , ωστόσο ήμουν και λυπημένη , αφού το Χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο με τα σοκολατάκια είχε τελειώσει. Με όλα αυτά άργησα , τώρα πρέπει να ντυθώ ταχύτατα για να τους προλάβω. Μόλις μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο δεν μιλούσε κανείς , ούτε για δουλειά ούτε για τίποτα , υπήρχε απόλυτη σιωπή. Το μόνο που ακούγονταν ήταν η Χριστουγεννιάτικη μουσική που έπαιζε από το ραδιόφωνο. Όταν φθάσαμε στην εκκλησία , είχε πολύ κόσμο. Πήγαμε , ακούσαμε την λειτουργία και μετά φύγαμε. Πριν φύγουμε ο μπαμπάς μου ζήτησε να πάω να του πάρω ένα νερό από το περίπτερο που ήταν κοντά. Αφότου του έφερα το νεράκι είδα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου ένα δώρο. Εγώ ρώτησα αν είναι για εμένα και οι γονείς μου κούνησαν καταφατικά τα κεφάλια τους.
Το δώρο είχε περιτύλιγμα πετρόλ με άσπρες κουκίδες. Καθώς το πήρα στα χέρια μου εξακρίβωσα πως ήταν πολύ ελαφρύ. Επιπρόσθετα είχε μια κάρτα που έγραφε Αυτό είναι η αλήθεια. Τότε έσκισα το περιτύλιγμα και είδα πως ήταν μια ροζ αφίσα με μια υδρόγειο σφαίρα που έγραφε στα αγγλικά << fill your life with adventures , not things. Have stories to tell ,not stuff to show>>,
που στα ελληνικά σημαίνει << Γεμίστε τη ζωή σας με περιπέτειες , όχι πράγματα. Έχετε ιστορίες να πείτε , όχι πράγματα να δείξετε>>. Εγώ έχω ακριβώς την ίδια αφίσα απλά σε πιο μικρή σε ένα κάδρο. Οπότε σκέφθηκα να την δωρίσω κάπου.
Δεν πέρασε πολλή ώρα για να βρω που θα το δώσω. Τρία μέρη είχα στο μυαλό μου , το καθένα για διαφορετικό λόγο . Τελικά επέλεξα τον Ναυτικό Όμιλο Μαυροχωρίου ‘’ Οι Αργοναύτες ‘’ και συγκεκριμένα να είναι αφιερωμένο στην παλιά μας προπονήτρια Ιουλία Τσίντζου.
Δύο λόγοι υπάρχουν που θέλω να το δωρίσω στον ΝΟΜ και ένα για το αφιέρωμα. Ο πρώτος είναι πως περνάω πολλές ώρες την εβδομάδα μέσα στον ΝΟΜ για να γίνομαι καλύτερη. Ο δεύτερος είναι πως μέσα στον ΝΟΜ έχω περάσει χαρές , λύπες , έχω θυμώσει και έχω εκνευριστεί όμως έχω μάθει πως στη ζωή τίποτα δεν θα έρθει αν δεν προσπαθήσεις , επίσης ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο όλα έρχονται και φεύγουν. Ο λόγος όμως που το αφιερώνω στην παλιά μου προπονήτρια είναι πως μαζί της πήρα το πρώτο μετάλιο.
Μπορεί να μην θέλω να το δωρίσω σε ένα άτομο αλλά νομίζω πως το καλύτερο μέρος που θα μπορούσα να το δωρίσω είναι ο ΝΟΜ , γιατί δεν έχουν σημασία τα μετάλια αλλά η εμπειρία του αγώνα.
Παπαδημητρίου Αναστασία
10Ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Καστοριάς – ΣΤ΄ Τάξη