Από τα όσα γράφτηκαν για το προηγούμενο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη με θύματα μαθητές, μου έμεινε ανεξίτηλο πως το κινητό ενός σκοτωμένου μαθητή έδειχνε 23 κλήσεις από Daddy…
Σήμερα διαβάσαμε το τελευταίο μήνυμα μιας σκοτωμένης κόρης: “Μαμά, θα σε πάρω όταν φτάσουμε να έρθεις να με πάρεις…”
Daddies και μαμάδες που δε θα συνέλθουν ποτέ, που η ζωή τους ποτέ δε θα γίνει όπως πριν. Αλλά κι αδέρφια, παππούδες και γιαγιάδες που δε θα ξαναδούν ποτέ τους αγαπημένους τους. Κάποιους μάλιστα δε θα μπορέσουν ούτε να τους νεκροφιλήσουν…
Σήμερα η Ελλάδα ολόκληρη είναι βυθισμένη σε βαρύ πένθος. Μα πέρα από το πένθος είναι κι η αίσθηση πως βαδίζουμε κατά τύχη κι όπου βγει… Το ερώτημα είναι: “Ως πότε;;;”. Θέλουμε να φωνάξουμε με τεράστια οργή: “Ποτέ ξανά!!!”. Ας σεβαστούμε τις ζωές των παιδιών μας, ας νοιαστούμε επιτέλους σοβαρά για το μέλλον τους! Κανείς δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να θέτει σε κίνδυνο έστω και ένα από αυτά!!! ΑΝ θέλουμε να έχει μέλλον αυτός ο τόπος, που δεν υποφέρει πάντα εξαιτίας άλλων, που συχνά υποφέρει εξαιτίας των δικών του λαθών…
Όλοι απόψε είμαστε οι daddies και οι μαμάδες των παιδιών που έφυγαν άδικα! Εύχομαι και πιστεύω πως το νιώθουν αυτοί οι χαροκαμένοι γονείς πόσο κοντά τους είμαστε!!!
ΣΟΝΙΑ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ