Καταστροφές και ατυχήματα συνέβαιναν και θα συμβαίνουν πάντα.

Οι μεν καταστροφές επειδή η Φύση υπερβαίνει τις ανθρώπινες δυνατότητες και ατυχήματα επειδή πάντα θα δημιουργείται μια ακολουθία παραλλείψεων που, προστιθέμενες, θα οδηγούν σε αυτά.

Το θέμα είναι ότι δεν βρίσκεται μέσα στην φύση του έλληνα η πρόβλεψη, η πρόνοια και η προετοιμασία.

Αντιθέτως βρίσκεται ο βαθύτατος συναισθηματισμός και ο δεισιδαιμονικός φόβος.

Οπότε κλασσικά δεν κάνουμε τίποτε το ουσιώδες στο στάδιο της αποτροπής και όταν το κακό συμβεί ζητούμε τιμωρίες εν είδει ξορκισμού.

Να πάει ‘βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο’ να ‘πέσουνε κεφάλια’ να ‘χυθεί άπλετο φως’ και τα συναφή….

Που με τόσα… μαχαίρια και… κεφάλια και… φώτα τόσα χρονια τώρα, θα έπρεπε να ζούμε σε μια άκρως ασφαλή χώρα.Ζούμε

 Ο παρατηρητής