Τελικά ο ΠΘ υπέκυψε στις φωνές που του λέγανε να αναβάλει για λίγο ακόμη τις εκλογές. Και ενώ όλα έδειχναν πως το Μαξίμου είχε καταλήξει στην 9 Απριλίου ως ημερομηνία της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης το ενδεχόμενο αυτό πλέον κάηκε και μετατέθηκε για λίγο αργότερα. Προκειμένου να ισχύσει η 9η-4ου θα έπρεπε η προκήρυξη των εκλογών να πραγματοποιηθεί εντός της πρώτης εβδομάδας του Μαρτίου.
Όπως όμως όλοι διαπιστώσαμε, αυτή παρήλθε αχρησιμοποίητη. Και τον καταλυτικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το πολύνεκρο σιδηροδρομικό ατύχημα στα Τέμπη, μιας και τα 40ήμερα μνημόσυνα των νεκρών του θα πέφτανε πάνω σχεδόν στο άνοιγμα των καλπών…
Οι εκλογές λοιπόν μετατέθηκαν σε χρόνο που κανείς πια δεν μπορεί να προσδιορίσει. Και, απ΄ ότι φαίνεται, θα πραγματοποιηθούν μέσα σε ένα κλίμακα υψίστης πόλωσης και άγριας αντιπαράθεσης μεταξύ κομμάτων και υποψηφίων
. Τα όσα είδανε το φως της δημοσιότητας τις μέρες αυτές εξαγρίωσαν τον λαό και ειδικά το νεότερο κομμάτι του. Εδειξαν σε όλο τους το μεγαλείο τις ανεπάρκειες του πολιτικού συστήματος και του τρόπου υλοποίησης των απαραίτητων για την ασφάλεια του κόσμου μεταρρυθμίσεων.
Εκαναν όλους να καταλάβουν ότι εκείνα τα πράγματα, τα οποία στο εξωτερικό και στην Ενωμένη Ευρώπη θεωρούνται αυτονόητα εδώ και πολλές δεκαετίες, στην Ελλάδα του σήμερα απομένουν ακόμη μεταφυσικά ζητούμενα.
Εδειξαν το έλλειμμα των μηχανισμών εποπτείας και ασφαλείας των σιδηροδρόμων και φόβισαν τον κόσμο εξανεμίζοντας την πεποίθηση ότι ένα από έως τούδε θεωρούμενα ασφαλέστερα μεταφορικά μέσα της χώρας δεν είναι στην πραγματικότητα διόλου ασφαλές. Και πως οι ζωές των επιβατών παίζονται στα ζάρια. Κρέμονται από μια τρίχα και από ένα «ανθρώπινο λάθος»… Για πρώτη φορά λοιπόν το πολιτικό προσωπικό όλων των παρατάξεων, οι οποίες έως τωρα κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, θα πρέπει να απαντήσει με σαφήνεια και ευπροσηγορία στις κατηγόριες που το βαραίνουν. Να δώσει εύληπτες και κατανοητές απαντήσεις σε μια σειρά από ‘γιατί’. Και αυτό σημαίνει ριζική αναδιάρθρωση των έως τώρα χρησιμοποιούμενων επικοινωνιακών μεθόδων.
Τα επικοινωνιακά τερτίπια που ήξεραν –και χρησιμοποιούσαν- οι υποψήφιοι βουλευτές θεωρούνται πλέον ανεπαρκή και ξεπερασμένα. Κανένας δεν ενδιαφέρεται πια σε πόσες κοπές βασιλόπιτας παρευρέθηκε ο τάδε βουλευτής και πόσες δεξιώσεις, ημερίδες, πανηγύρια παρευρέθηκε ο δείνα πολιτευτής
… Ο κόσμος αναζητά πλέον έναν μεστό πολιτικό λόγο. Αναζητά ενσυναίσθηση, υπευθυνότητα, τιμιότητα, γνώσεις, ευφυία , αντίληψη των τοπικών προβλημάτων αλλά και συγκροτημένα σχέδια λύσεων, ανάπτυξης και προόδου. Και δεν τόσο το ζήτημα πως αυτά τα διαθέτουν ελάχιστοι… Το ζήτημα είναι ότι για πρώτη φορά ο κόσμος το αντιλαμβάνεται αυτό.
Για πρώτη φορά ο κόσμος βλέπει τους wannabe πολιτικούς του εκπροσώπους να κυκλοφορούν γυμνοί όπως ο βασιλιάς του γνωστού παραμυθιού. Κι αυτή η νέα πραγματικότητα σίγουρα θα αποτυπωθεί στις επόμενες κάλπες!