Η στήλη της “Βιβλιοπαρουσίασης” συνεχίζει την διαδρομή της, με τον Σταμάτη Ν. Αλαχιώτη και το μυθιστόρημά του, “Το φυλακισμένο χαμόγελο”.( Εκδόσεις Λιβάνη).
Ο Σταμάτης Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής της Γενετικής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών από το 1988.
Εκπόνησε τη Διδακτορική του Διατριβή και τη Διατριβή επί Υφηγεσία στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και έκανε μεταδιδακτορικές σπουδές με υποτροφίες στις ΗΠΑ. Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Βιολογίας (1989- 1994), Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών (Σεπτέμβριος 1994- Σεπτέμβριος 2020) και Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Οκτώβριος 2000- Μάρτιος 2004).
Υπήρξε Πρόεδρος του Ιχθυοκαλλιεργητικού Κέντρου Αχελώου (ΙΧΘΥΚΑ) της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), του Επιστημονικού Συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΚΘΕ), αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Δεοντολογίας του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ποιοτικού Ελέγχου Τροφίμων (ΕΣΠΕΤ), της Επιτροπής για την Τεχνητή Γονιμοποίηση, του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας (ΕΓΣΕ), της Εθνικής Επιτροπής Ψυχικής Υγείας, όπως και των άλλων επιστημονικών συμβουλίων και επιτροπών.
Είναι μέλος σε διεθνείς και ελληνικές επιστημονικές εταιρείες και κριτής σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά της ειδικότητάς του. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες Γενετικής και τελευταία Παιδαγωγικής σε διεθνή περιοδικά με κριτές, έχει κάνει δεκάδες ανακοινώσεις σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά συνέδρια καθώς και δεκάδες ομιλίες, ως προσκεκλημένος ομιλητής από διάφορους φορείς σε πολλές πολλές πόλεις της Ελλάδας, για θέματα επιστημονικά, κοινωνικά και παιδαγωγικά. Έχει γράψει τρία επιστημονικά συγγράμματα (Γενετική, Εξέλιξη, Βιοηθική)και τρία βιβλία για το ευρύ κοινό (Από τους Ωκεανούς στ’ Αστέρια, Η πρόκληση των Γονιδίων, Το φυλακισμένο Χαμόγελο), αρθρογραφεί συστηματικά στον αθηναϊκό Τύπο για θέματα εκλαϊκευμένης Γενετικής, παιδαγωγικά- εκπαιδευτικά και πολιτικοκοινωνικά.
Περίληψη:
“Μια ζωή για ένα χαμόγελο μιας στιγμής…, συλλογιζόταν ταυτόχρονα με το σεβάσμιο και καλαίσθητο παγκάκι εκείνη την ώρα ο Φαίδων. Ήταν όμως η ώρα που η ολονύχτια ονειροπόλησή του τον άφησε, και ο Φαίδων επανήλθε στη σκληρή πραγματικότητα.
Είχε όμως προλάβει το δειλό χαμόγελο να πετάξει επιτέλους, να ξεφύγει από τη φυλακή του. Και ήταν το χαμόγελο της παιδείας, ήταν το χαμόγελο της ελπίδας, η οποία σεργιάνιζε μαζί με τη νέα ανατρεπτική κατάσταση – όπως και παλιότερα, δύο δεκαετίες πριν-, πάλι αγκαλιά με τα οράματα των νέων ανθρώπων. Και τον γέμισε εμπιστοσύνη αυτή η νέα γενιά εκείνη τη νύχτα της φθινοπωρινής Τετάρτης του 2025, κάπου εκεί και αγαλλίασε.
Το καλόκαρδο χαμόγελο της αισιοδοξίας ήταν που μίλησε τελευταίο”.
Απόσπασμα:
– Δηλαδή πώς μπορεί να κατακτηθεί η πρόοδος, Φαίδων;
-Με έναν τρόπο, Κλέων: να αξιοποιούμε τη γνώση και να μπορούμε να αντέχουμε τη συλλογική δράση, να συνεργαζόμαστε.
Αυτό είναι αρετή. Να συνεννοούμαστε δηλαδή και να επικοινωνούμε.
Φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν ενώνονταν οι καλύτεροι εγκέφαλοι με τους πιο ισχυρούς ηγέτες και τους πραγματικά αφοσιωμένους ανθρώπους στις επιστήμες, στα γράμματα, στο οποιοδήποτε έργο τους γενικά, για να αντιμετωπίσουν τα κοινά προβλήματα της κάθε χώρας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου, προκειμένου να λυθούν; Τότε θα ‘χαμε να κάνουμε με πολλές πιθανότητες επιτυχίας. Εκεί λοιπόν πρέπει να “σκάψουν” οι πολιτικοί και να αναζητήσουν τις πρώτες ύλες της προόδου.
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι εξαιρετική. Αναφέρεται μέσα από τις σελίδες του στην παιδεία. Μία παιδεία με αξίες, με σωστές βάσεις, με οράματα, τα οποία στην εποχή της παραπληροφόρησης έχουν ξεχαστεί.
Όλα αυτά απο ματιά κοινωνική-οικονομική – πολιτική. Κεντρικός ήρωας είναι ο Φαίδων ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου, ο οποίος ονειρεύεται τους σταθμούς της παιδείας, τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν, καθώς και τις σύγχρονες καινοτομίες στην εκπαίδευση. Αλλά…όταν σταματάει η ονειροπόληση, αντικρίζει την πραγματικότητα. Υποχρηματοδότηση των δημοσίων Πανεπιστημίων, ίδρυση ιδιωτικών ειδικών επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών με βούλα πανεπιστημίων, πτυχία που γίνονται διαβατήρια ανεργίας για τους νέους. Το έλλειμμα της Παιδείας προκαλεί έλλειμμα δημοκρατίας. Χρειάζεται ένας μακροχρόνιος αγώνας από φοιτητές και καθηγητές για να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία και το χαμόγελο να πάψει να είναι φυλακισμένο. Τελειώνοντας την ανάγνωση, βλέπουμε τον Φαίδωνα να αναρωτιέται, πως θα είναι η παιδεία κάποια χρόνια μετά.
Ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα με τεράστιες διαστάσεις.
