Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Σήμερα, Κυριακή τῶν Βαΐων, ἑορτάζουμε πανηγυρικά τήν Εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα. Σήμερα ὑποδεχόμαστε τόν Χριστό, μέ κλάδους φοινίκων, μέ ἰαχές, ὕμνους καί χαρά ἀνεκλάλητη, ὡς θριαμβευτή καί νικητή τοῦ θανάτου.
Ὑποδεχόμαστε τόν ταπεινό βασιλιά πού ἀνέστησε τόν φίλο Του Λάζαρο, προτυπώνοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν κοινή μας ἀνάσταση: ὅπως ἀνέστησε τόν τετραήμερο Λάζαρο, θά ἀναστήσει καί ἐμᾶς, κατά τήν Δευτέρα Του παρουσία.
Ὑποδεχόμαστε τόν Χριστό, πού μετά ἀπό τήν μικρή νίκη στήν Βηθανία, εἰσέρχεται στόν μεγάλο στίβο, στήν Ἁγία Πόλη, γιά νά ἀνυψωθεῖ στό μεγαλύτερο βουνό τοῦ κόσμου, τόν Γολγοθᾶ, καί νά καταγάγει τήν μεγάλη νίκη ἐπί τοῦ θανάτου καί τῆς συνοδείας του.
Γιατί, ἐκεῖ, στά Ἱεροσόλυμα, ὁ Χριστός θά νικήσει ὅλη τήν μακάβρια τυραννική συνοδεία: τά πάθη, τήν ἀχαριστία, τήν ἀδικία, τήν ἀγνωμοσύνη, τήν ὑπουλότητα, τήν προδοσία, τήν ἀλαζονεία, τό θράσος, τήν μικρότητα, τόν φθόνο, τήν πονηρία, τήν τυραννική ἐξουσία, τόν φόβο καί γενικά ὅλη τήν συνοδεία τοῦ θανάτου πού καταδυναστεύει τήν ἀνθρώπινη κοινωνία, ἀπό τόν πιό πτωχό μέχρι τούς «δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν».
Ὁ νικητής εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος δέν χαρίζει ἁπλῶς τήν ζωή, δέν ὁδηγεῖ στήν ζωή, δέν προσεύχεται στόν Πατέρα νά δώσει τήν ζωή, δέν διαχειρίζεται τήν ζωή καί τήν ἀνάσταση, ἀλλά ΕΙΝΑΙ ἡ Ζωή καί ἡ Ἀνάσταση.
Τό ἀπεκάλυψε στήν Μάρθα, τήν ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, τήν ὁποία ἐπίσης ἀγαποῦσε ὅπως καί τόν Λάζαρο καί τήν Μαρία, ἤ γιά νά ἀκριβολογοῦμε, ἡ ὁποία ἀνταποκρινόταν καί ἀνταπέδιδε στόν Χριστό τήν ἀγάπη μέ τήν ὁποία ἀγαπᾶ ὁ Χριστός ὅλο τόν κόσμο.
Πρίν ἀπό αἰῶνες, ὁ Ἄσαρκος τότε Λόγος, εἶχε ἀποκαλυφθεῖ στόν θεράποντά Του Μωϋσῆ, μέσα ἀπό τήν φλεγομένη καί μή κατακαιομένη Βάτο, μέ τά φοβερά, αὐθεντικά καί θεϊκά λόγια: Ἐγώ εἰμί ὁ Ὤν.
Χθές, στήν Βηθανία, ὁ Σεσαρκωμένος Λόγος, κρυμμένος στό παραπέτασμα τῆς σαρκός Του, ἀποκαλύπτεται σέ μιά γυναίκα εἰρηνικά, φιλικά, ἐξίσου αὐθεντικά καί θεϊκά, λέγοντάς της: Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή.
Ποιός θνητός τόλμησε ἤ θά τολμήσει νά πεῖ αὐτά τά λόγια; Ποιός ἡγέτης; Ποιός προφήτης; Ποιός ἀρχηγός θρησκείας; Ποιός σοφός ἤ ἐπιστήμονας;
Τί μεγάλη εὐλογία, νά ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί Θεό προσωπικό, Θεό ἀληθινό καί ἄνθρωπο ἀληθινό, πού εἶναι συγχρόνως ἡ ζωή καί ἡ ἀνάστασή μας!
Καί μόνο ἡ πίστη μας στόν Χριστό μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τόν ἐφιάλτη τῆς ἀπρόσωπης ὕπαρξης.
Γιατί εἶναι ἐφιάλτης γιά τόν ἄνθρωπο, νά μή γνωρίζει τόν Θεό του, νά ζητᾶ τήν ἐξιλέωση ἀπό ἕναν θεό-δικαστή· νά αἰσθάνεται ὑπήκοος ἑνός τυράννου· νά φαντάζεται καί νά κατασκευάζει κοσμοθεωρίες· νά προσπαθεῖ νά συντονίζεται μέ αὖρες· νά προσπαθεῖ νά συλλαμβάνει μηνύματα ἀπό τό ἀπρόσωπο ὑπερπέραν· νά διαχειρίζεται ἀπρόσωπες ἐνέργειες· νά κατασκευάζει θεούς κατώτερους καί ἀπό τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο!
Τί ἐφιάλτης γιά τόν ἄνθρωπο νά αἰσθάνεται μόνος μέσα στό σύμπαν! Ἄλλοτε μόνος καί ἔρημος καί ἀπελπισμένος, καί ἄλλοτε μόνος καί ἀλαζονικός καί αὐτοθεωμένος!
Τί κόλαση καί τί ἐφιάλτης εἶναι ἡ ἄγνοια τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ!
Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἔχουμε τό προνόμιο ἀπό μικρά παιδιά νά προσευχόμαστε στόν προσωπικό Θεό, τόν υἱό τοῦ ἀνθρώπου, στόν Χριστό. Ἀπό μικρά παιδιά νά κρατᾶμε τά βαΐα τῶν φοινίκων στά χέρια μας, κατά τήν εὔσημη καί γλυκιά αὐτή ἡμέρα τῶν Βαΐων. Ἀπό μικρά παιδιά νά Τόν ἀκολουθοῦμε μέσα στήν πορεία Του στήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, νά προσευχόμαστε μαζί Του, νά νηστεύουμε μαζί Του, νά κλαῖμε μαζί Του, νά ζητᾶμε συγχώρηση γιά ὅ,τι ἄτοπο καί ξένο τῆς ἀγάπης Του πράξαμε καί πράττουμε, νά εἴμαστε συμμαθητές μέ τούς Μαθητές Του, νά εἴμαστε φίλοι Του μέ τούς φίλους Του, νά εἴμαστε παιδιά τῆς Μητέρας Του, νά εἴμαστε συνδαιτημόνες στόν Μυστικό Του δεῖπνο, νά Τόν ἔχουμε στήν καρδιά μας καί πνευματικά μέ τήν ἀέναη προσευχή καί μνημόνευσή Του καί σωματικά μέ τήν Μετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματός Του, ἀφοῦ πράγματι καί οὐ φαντασίᾳ ἔγινε ἄνθρωπος καί θυσιάστηκε γιά μᾶς.
Τί μεγάλη εὐλογία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά εἰσοδεύουμε μαζί μέ τόν Χριστό, σήμερα, στά Ἱεροσόλυμα, καί νά Τόν ἀκολουθοῦμε στήν πορεία Του πρός τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση, ὡς γνήσιοι φίλοι Του καί παιδιά Του, μέσα ἀπό τίς ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος!
Ἄς μή «πουλήσουμε» τήν εὐλογία αὐτή πού καί ἐφέτος μᾶς χαρίζει ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅσα «ἀργύρια» καί ἄν μᾶς προσφέρει ὁ ψεύτικος κόσμος.
Μέ πατρικές εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Καστορίας Καλλίνικος