Στον Γέρμα Καστοριάς την παλαιά εποχή κι έως τη δεκαετία του 1930 (;), κατά το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων, τα μικρά παιδιά σχημάτιζαν ομάδες 6 – 7 ατόμων κι επισκέπτονταν όλα τα σπίτια του χωριού, άδοντας τα ανάλογα κάλαντα – αγύρτικα εθιμικά άσματα και λαμβάνοντας αυγά και μικρά φιλοδωρήματα απ’ τις νοικοκυρές των σπιτιών.

Ειδικότερα, κατά τη μεγάλη εορτή των Βαΐων και μετά την απόλυση της εκκλησίας, τα μικρά κορίτσια του Γέρμα (μόνον τα κορίτσια) «γίνονταν Βάγιες», δηλαδή τα ίδια προσωποποιούσαν – υποδύονταν τους ευλογημένους κλάδους των βαΐων (!), με τους οποίους υποδέχτηκε ο ευσεβής λαός των Ιεροσολύμων τον Ιησού Χριστό, κατά τη θριαμβευτική είσοδό Του στην ευλογημένη πόλη, λίγες ημέρες πριν τη φρικτή Σταύρωσή Του. Συγκεκριμένα, κρεμούσαν στο λαιμό τους και κρατούσαν στα χέρια τους κλαδιά δάφνης (βαΐων) και πήγαιναν σε όλες τις οικίες λέγοντας το ακόλουθο άσμα:

Άιντε “Βάιες” να φύγουμε, “Βάιες” να περπατούμε,

γιατί ’δω μας βαρέθηκαν αυτές οι κυρατσοπούλες.

Σ’ αυτό το σπίτι το ψηλό, το νοικοκυρεμένο,

έχουν παιδί γραμματικό, παιδί γραμματισμένο,

έχουν και κόρη για παντρειά, κόρη για αρραβώνα,

την προξενούν (σ)το βασιλιά, την προξενούν (σ)το ρήγα,

δεν θέλω εγώ το βασιλιά, δεν θέλω εγώ τον ρήγα,

μον’ θέλω τζομπανόπουλο να παίζει τη φλογέρα!

Άιντε “Βάιες” να φύγουμε, “Βάιες” να περπατούμε,

γιατί ’δω μας βαρέθηκαν αυτές οι κυρατσοπούλες…

Αναρτήθηκε από Γ. Τ. Αλεξίου στις 11:02 π.μ.  

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείουBlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest

Δεν υπάρχουν σχόλια: