• Τον γύρο της λίμνης τον κάνω. Και βλέπω να τον κάνουν κι ένα σωρό άλλοι συμπολίτες και ξένοι. Οι περισσότεροι ανύποπτοι, αραδίζουν σίγουροι για την ασφάλεια τους, αλλά το κατά πόσον είναι αυτή εγγυημένη μέγα το ερώτημα…
. • Γιατί αμα θυμάστε πέρυσι μια αρκουδίτσα πέρασε με κρόουλ στο βουνό της λίμνης.
• Την μαζέψανε και την αποδιώξαν.
• Κατόπιν πέρασε ακόμη μία. Η ίδια, διαφορετική? Ποιος ξέρει? Το ζήτημα είναι πως ναι μεν, μάθαμε ότι πάτησε στο βουνό, ποτέ όμως δεν μάθαμε ότι το άφησε.
• Μπορεί κάποια ανύποπτη στιγμή να διέφυγε, αλλά μπορεί κάλλιστα και να ξεχειμώνιασε εκεί. Ή ακόμη, μπορεί μια μέρα των ημερών να επιστρέψει και να αρχίσει και αυτή να σεργιανάει μαζί με μας στον παραλίμνιο…
• Οι αρκούδες ΔΕΝ είναι επιθετικά ζώα, κάθε άλλο! Παρ’ όλα αυτά έχουν τρία μεγάλα κουσούρια:
• ΕΙΝΑΙ ζώα, ΕΙΝΑΙ άγρια και ΕΙΝΑΙ απρόβλεπτες. Κανείς δεν ξέρει πως μπορούν να αντιδράσουν έτσι και νοιώσουν απειλημένες. Γιατί όσο φοβόμαστε εμείς αυτές, άλλο τόσο φοβούνται αυτές εμάς, καθάπερ κοιτούν το μπόι μας κι όσο να πεις από μπόι σκίζουμε. Κατατασσόμαστε κι εμείς στα μεγάλα θηλαστικά και -λόγω στάσης, κινήσεων κι ευελιξίας- στους μεγάλους θηρευτές.
• Οπότε η λύση είναι μία και είναι πολύ σοφή
: • Από μακριά κι αγαπημένοι.
• Ο Νομός μας κατά τις δεκαετίες του 80 και του 90 διέθετε 5-10 ζευγάρια αρκούδες το πολύ (και αυτά σε πολύ απομονωμένα σημεία). Πλέον όμως έχει φτάσει να φιλοξενεί έναν σημαντικότατο πληθυσμό από 200-250 άτομα, ετσι κατά πως τα υπολογίζουν κάποιοι βουνίσιοι, ο οποίος και διαρκώς αυξάνεται. Οπότε, είναι άκρως αναμενόμενο ανάμεσα σ’ όλο αυτό το αρκουδο-σόϊ να βρεθούν και κάποια στριφνά και πιο τολμηρά άτομα που θα τους μπει η ιδέα να πλησιάζουν τους κατοικημένους τόπους και τα πεδινά και να αρχίσουν να ψάχνουν κι εκεί για τροφή.
• Κάθε αρκούδα έχει μια τεράστια περιοχή κινητικότητας και μπορεί ανετότατα και σιγο- βολτάροντας να καλύψει αποστάσεις έως και 40 χιλιόμετρων μέσα σε μια και μόνη μέρα. Συνεπώς οποιαδήποτε διαβεβαίωση του στυλ ‘εδώ υπάρχουν- εκεί δεν υπάρχουν’ είναι τουλάχιστον αφελής. Κανένα μέρος στον νομό δεν είναι πλέον εγγυημένα ασφαλές. Οποιος κινείται στην καστοριανή ύπαιθρο θα πρέπει πλέον να έχει την προσοχή του τεταμένη κι όλες τις αισθήσεις του σε εγρήγορση.
• Και να κάνει φασαρία.
• Όπως και όσο μπορεί. Γιατί η αρκούδα είναι ζώο με εξαιρετικά ανεπτυγμένη ακοή και μπορεί να ακούει ήχους από πολλά χιλιόμετρα μακριά μέσα στο δάσος, οπότε η κάθε φασαρία πατάει το κουμπί της αποχώρησης της.
• Αυτή είναι η καλύτερη τακτική. Γιατί, το χειρότερο που μπορεί να τύχει, είναι να βρεθεί κάποιος τετ α τετ μαζί της και μάλιστα σε μια περιοχή αδιέξοδη ή περιορισμένη.
• Καμία αρκούδα δεν έχει όπισθεν. Η φυγή δεν ανήκει στο ρεπερτόριο της.
• Θα σηκωθεί στα δυο της πόδια, θα μυρίσει τον παρείσακτο, θα μουγκρίσει να τον φοβίσει, και πολύ πιθανόν να κάνει και μια-δυο ψευτο-επιθέσεις που θα τις διακόπτει την τελευταία στιγμή, ίσα-ίσα για να του δείξει ποιος είναι το αφεντικό εκεί πέρα. Κι μόνο άμα νοιώσει ότι ξεκαθάρισε τα πράματα θα πάρει την απόφαση να αποχωρήσει σερνάμενη- κουνάμενη.
• Το θέμα όμως είναι να μη σου τύχει! Γιατί έτσι και σου τύχει, η ψυχή σου θα προλάβει να πάει και νάρθει από την κούλουρη.
• Το πάθανε και το μολογούσαν και κάτι παιδιά την προηγούμενη βδομάδα.
• Κάτι νεολαίοι πούχαν βγεί για βόλτα όχι μακριά! Εδώθε ντε, παραδίπλα, στην Ψαλίδα, πάνω από την πόλη. Και κει που πηγαίνανε τραλαλά- τραλάλά, νάσου και πέφτουν ίσα πάνω σε μια μαμά με τα μικρά της.
• Το σενάριο δηλαδή με την χειρότερη πρόγνωση.
• Πρόλαβαν και κρύφτηκαν ευτυχώς πίσω από έναν βράχο και κάλεσαν…. Ποιον άλλον?
• Την πυροσβεστική. • Πως το έλεγε ο Τσάκωνας θυμάστε?
• Καίγεστε… την πυροσβεστική παίρνετε.
• Πνίγεστε… την πυροσβεστική καλείτε.
• Σκαρφαλώνει το γατί σας σε κανά δέντρο… ξανά την πυροσβεστική τηλεφωνάτε. • Εεε για για μια κοτζαμάν αρκουδο-οικογένεια ποιον άλλον θα καλούσανε τα πιτσιρίκια?
• Λογικόν!