Καλημέρα! Με λένε Τάκη, το Καλοκαίρι θα κλείσω τα 18! Είμαι ένας από τους μαθητές της Γ τάξης του Λυκείου που φέτος θα δώσουν Πανελλαδικές. Μένω στην πόλη της Καστοριάς και ελπίζω από Σεπτέμβρη να μετακομίσω στη Θεσσαλονίκη για σπουδές, αλλιώς θα πάω στρατό.

Από μικρός ακούω στο σπίτι για πολιτική. Στα οικογενειακά τραπέζια οι συγγενείς μου ανέκαθεν μάλωναν για κόμματα, παρατάξεις και βουλευτές. Ο μπαμπάς μου γνωρίζω ότι χτύπησε, πολλάκις, την πόρτα Βουλευτικών γραφείων για να βρει μόνιμη δουλειά η αδερφή μου στο Δημόσιο και για να πάρει μετάθεση από τον Έβρο ο αδερφός μου, όσο υπηρετούσε. Αν και έγινε η μετάθεση, εκείνος ακόμα μονολογεί πως δεν τον βοήθησε το κόμμα τόσα χρόνια, σε αντίθεση με άλλους.

Φέτος, επιμένει να πάω να ψηφίσω. Για το καλό μου! Για το μέλλον μου! Θα μου πει εκείνος ποιον, εγώ είμαι μικρός ακόμα, δεν ξέρω, λέει.  Όμως, το μέλλον μου δεν θέλω να το ζήσω στην Καστοριά. Δεν ονειρεύομαι να εργάζομαι και να κάνω οικογένεια εδώ!  Αντιθέτως, μετράω αντίστροφα τους μήνες μέχρι να φύγω. Να έρχομαι στις γιορτές, όταν όλα μοιάζουν καλύτερα κι ομορφότερα…πιο ζωντανά, όπως στους ταξιδιωτικούς καταλόγους και στα videos που βλέπει και η υπόλοιπη Ελλάδα!

Αναρωτιέμαι τι με νοιάζει εμένα ποιος θα πηγαίνει στη Βουλή, τι θα λέει εκεί και ποιος θα τον ακούει. Έτσι κι αλλιώς αν δεν είσαι Υπουργός, να μιλάς στα μεγάλα κανάλια, τι αξία έχει ο λόγος ενός Βουλευτή της επαρχίας, δεν κατάλαβα ποτέ. Τι με νοιάζει εμένα ποιος θα στέκεται μπροστά από το ταμπελάκι «ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ» στις γιορτές και στις παρελάσεις.

Χρόνο για να ακούσω τους υποψηφίους στα ραδιόφωνα- που μάλλον μιλάνε το πρωί-,  δεν έχω, γιατί είμαι στο σχολείο. Αλλά και να είχα, βαριέμαι! Τηλεόραση ανοίγω μόνο για καμιά σειρά στο Netflix αργά το βράδυ τα Σαββατοκύριακα, ούτε που γνωρίζω αν υπάρχει τοπικός σταθμός. Στα social, μπαίνω μόνο Tik Tok και Instagram κι έτσι δεν έχω ιδέα αν κάποιος πήγε σήμερα στο ένα καφενείο και αύριο θα πάει στο άλλο.

Σκέφτομαι, όμως, να πάω να ψηφίσω, έτσι για την selfie! Οι φίλοι μου δεν θα πάνε, καν. Βρίσκουν πολύ cringe ακόμα και το ότι σκέφτομαι να το κάνω. Η αδερφή μου που είναι 29 λέει ότι είμαστε ανόητοι αν δεν πάμε, γιατί έτσι αφήνουμε το μέλλον μας να το καθορίσουν μόνο οι ηλικιωμένοι που θα πάνε, ό,τι και να γίνει. Το 2019 ψηφίσανε μόνο οι μισοί στον Νομό μας. Φέτος πολλοί νέοι συμπολίτες μας λείπουν στα νησιά και αν και θα ήθελαν να ψηφίσουν, δεν μπορούν.

Άντε πες ότι σηκώνομαι και πάω. Έτσι κι αλλιώς το εκλογικό είναι κοντά στο σπίτι, ταυτότητα χρειάζεται μόνο και σε 5 λεπτά θα έχω τελειώσει! Τι να ψηφίσω; Βλέπω τον τόπο γύρω μου να ερημώνει. Ο αδερφός μου ζει στο εξωτερικό και τον Ιούλιο σκέφτομαι να πάω στην Κρήτη, όπου δουλεύει η αδερφή μου σεζόν, για 2η συνεχόμενη χρονιά. Η μαμά μου είναι δασκάλα κοντά στην σύνταξη και λέει ότι τα σχολεία κλείνουν, οι μαθητές μειώνονται δραματικά. Ο μπαμπάς μου ασχολείται με τη γούνα. Μια έχει δουλειά, μια δεν έχει! Ζούμε σε ένα κλίμα αβεβαιότητας. Τον ακούω να μιλάει για επιδοτήσεις, για αναστολές, αλλά δεν καταλαβαίνω και πολύ τι γίνεται. Σκέφτεται να πάει για σεζόν κι εκείνος για λίγους μήνες,  γιατί αν περάσω φοιτητής, λέει, δεν θα μας φτάνουν.

Δεν σας είπα ακόμα με τι θέλω να ασχοληθώ… Είμαι ανάμεσα στα 2! Έμαθα την Python καλύτερα από τα Αρχαία, τόσα χρόνια στο σχολείο, κι επίσης με εξιτάρουν τα τουριστικά επαγγέλματα. Θα μου άρεσε πολύ πχ να δουλεύω σε ένα ξενοδοχείο. Οι γονείς μου λένε ότι μπορώ να βρω κι εδώ τέτοιες δουλειές, όμως εγώ γνωρίζω ότι δεν υπάρχουν start ups και άλλες εταιρίες που θα μπορούσα να εργαστώ στην Καστοριά. Ούτε υπάρχουν, ακόμα, οι υποδομές για εργασία από απόσταση και εισροή ψηφιακών νομάδων. Εδώ δεν υπάρχει τρένο, αεροδρόμιο με low cost εταιρίες, να έρχεται/φεύγει ο εργαζόμενος χωρίς να πληρώνει μια περιουσία σε βενζίνη/διόδια ή ΚΤΕΛ.

Όσον αφορά στον τουρισμό, όπου κι αν έχουμε πάει εκδρομή και διακοπές, βλέπω ότι στην Καστοριά είμαστε πολύ πίσω ακόμα. Χρειάζονται πολλά χρόνια και στοχευμένα βήματα από ειδικούς για να γίνουν οι υποδομές/επενδύσεις που θα δώσουν μαζικά δουλειές στον τόπο μας. Ίσως εκείνο το τούνελ που αναφέρει ο παππούς μου ότι θα γίνει στην Κλεισούρα φέρει την ανάπτυξη για την οποία συζητούσαν και πριν 30 χρόνια, όπως θυμάται.

Ίσως σκεφτείτε ότι είμαι άσχετος και καλύτερα να μην πάω να ψηφίσω καθόλου, ίσως ότι είμαι ανώριμος όπως όλοι οι συνομήλικοί μου που έχουμε το μυαλό μας συνέχεια στο κινητό και ακούμε ακαταλαβίστικη μουσική. Όμως κάτι με «τρώει» μέσα μου και για να σας πείσω θα σας πω ότι γνωρίζω ονόματα υποψηφίων. Τους αναγνωρίζω και στις αφίσες.

Τους ίδιους ακούω εδώ και χρόνια, ερχόντουσαν και στους αγιασμούς στα σχολεία και μας μιλούσαν με ενθουσιασμό για το μέλλον. Αναρωτιέμαι αν θεωρούν ότι τώρα ωρίμασαν πολιτικά ώστε να φέρουν την ανάπτυξη πλέον στον τόπο μας. Γιατί μέχρι στιγμής δεν τα κατάφεραν, το αναγνωρίζω ακόμα κι εγώ. Το στέκι που πηγαίναμε με την παρέα μου έκλεισε και η θεία μου θα κλείσει κι εκείνη το μαγαζί με τα ρούχα τον Ιούνιο, γιατί δεν υπάρχει κόσμος και «την έφαγαν τα eshops», φωνάζει. Προχθές το αμάξι μας ήταν συνεργείο (γιατί έπεσε σε μια λακκούβα η μαμά μου προσπαθώντας να μην πατήσει ένα αρκουδάκι στην είσοδο της πόλης) και ο ιδιοκτήτης του συνεργείου είπε ότι παίρνει σύνταξη και φεύγει κι αυτός σε άλλο νομό. Τι με νοιάζει όμως; Όνειρό μου είναι να φύγω και να μην γυρίσω κι εγώ. Θα έρχομαι στα Ραγκουτσάρια να ξεφαντώνω και να θυμάμαι πόσο όμορφη είναι η Καστοριά. Ειδικά τώρα που έχει νέο κόμβο και Αστυνομικό Μέγαρο με γυμναστήριο. Από μακριά κι αγαπημένοι, που λένε…

Επανέρχομαι στο ενδεχόμενο να πάω να ψηφίσω! Πείτε μου ποιον. Ασταύρωτο δεν το ρίχνω… δεν ανήκω σε κόμμα να το στηρίξω με κλειστά μάτια, ούτε θέλω να βοηθήσω Πρωθυπουργούς να κερδίσουν. Τοπικά με νοιάζει τι γίνεται! Να βάλω ένα λιθαράκι για το μέλλον του τόπου μου! Έρχονται ευκαιρίες, λέει, με χρήματα της Ευρώπης τα οποία δεν μαθαίνουμε ποτέ ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε. Σκρόλαρα στο FB (cringe) και κατάλαβα ότι οι περισσότεροι υποψήφιοι δεν έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμα για τον τόπο. Δεν μιλάνε καν για τον τόπο τους, βασικά! Όλο αοριστίες και γενικότητες!  Να πουν, βρε παιδί μου, θα κάνω 1), 2), 3)…10) πράγματα για την Καστοριά! Αυτά εδώ! Και θα τα κάνω έτσι. Αυτά έκανα, αυτά δεν έκανα, αυτά πιστεύω ότι μπορώ να κάνω! Να προσπαθήσουν να με πείσουν, να μιλήσουν με ρεαλιστικά λόγια στην ψυχούλα μου. Να μη με κοροϊδέψουν, γιατί κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους. Κάποιος έκρινε ότι αξίζουν να είναι σε αυτές τις θέσεις, δεν τους υποτιμώ, αλλά νομίζω ότι δεν αντέχουμε ως κοινωνία, ως νέα γενιά, άλλα ψέματα. Ο στημένος πολιτικός λόγος μας απωθεί. Ειδικά εμάς τους νέους!

Τους δίνω λοιπόν μια εβδομάδα περιθώριο να τους ακούσω και να με πείσουν! Και η δική μου ψήφος έχει αξία! Και ίσως είναι πιο κρίσιμη από εκείνες των καφενείων! Υπόσχομαι να μην  υποκύψω και πάρω εκείνο το σταυρωμένο φακελάκι που ανέφερε πάνω στα νεύρα του ο πατέρας μου, για να έχει μούτρα να ζητήσει να με φέρουν εδώ φαντάρο! Έχω δική μου κρίση και αγωνίες….μην με υποτιμάτε!