Εφιαλτική η βραδιά η αποψινή, Πάνε 23 χρόνια από την ημέρα αυτή που έφυγε Ο πατέρας μου από τη ζωή ,τα τελευταία του εικοσιτετράωρα ήταν πολύ δύσκολα.Πολύ νέος ακόμα είχε να δει πολλες χαρές . Αγωνιούσε για τα πάντα Για τα παιδιά του για τα εγγόνια του Για το τι θα κάνουν στη ζωή τους !Ο ίδιος ταλαιπωρημένος από τη φτώχεια μετανάστευση με τρία παιδιά για καλύτερη ζωή.

Έζησε ο ίδιος την ορφάνια Όταν σε ηλικία οκτώ Χρονών ήδη να κρεμάνε οι Γερμανοί τον πατέρα του και τον θείο του. Ήταν πολύ περήφανος Που δεν ήθελε Να δώσει δικαιώματα σε κανέναν.Οι απόψεις μας ταιριάζαν απόλυτα Συμφωνούσαμε σε όλα πολιτικά θρησκευτικά πάνω στα θέματα της δουλειάς μας. Αν και πέρασαν χρόνια δεν περνάει μέρα και ώρα που να μην τον σκέφτομαι μου Λείπει αφάνταστα

Λίτσα Δυντσικου Μαυροδήμου