Η αλήθεια είναι ότι τον λεγόμενο ‘πολιτικό πολιτισμό’ τον θυμόμαστε μόνον όταν αυτός απουσιάζει. Όταν άλλα, πιο βάρβαρα πράγματα, έρχονται και καταλαμβάνουν την θέση του. Όπως, ας πούμε, η πέραν των επιβαλλόμενων ορίων, εκμετάλλευση της δύσκολης θέσης ενός πολιτικού μας αντιπάλου.
Η απουσία ενός πολιτικού και κοινωνικού τακτ, η προσπάθεια να καταστεί εκμεταλλεύσιμο το κενό που αφήνει κάποιος προσωρινά απών. Σαν το κενό ας πούμε που -για λίγο- δημιουργήθηκε, όταν ο Δήμαρχος Νεστορίου, ο Χρήστος Γκοσλιόπουλος αρρώστησε κι αναγκάστηκε να πάει να ακολουθήσει μία θεραπευτική κούρα σε μεγάλο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης
. Οσοι τον γνωρίζουν, ομολογούν ότι, πέρα από ένας ιδιαίτερα υπεύθυνος άνθρωπος, ο Δήμαρχος Νεστορίου είναι και τελειομανής ως χαρακτήρας. Δεν του αρέσουν τα μισά πράγματα, δεν του αρέσουν οι αρρυθμίες, οι καθυστερήσεις , τα σκοντάμματα στην λειτουργία των δημοτικών του υπηρεσιών.
Οπότε ακόμη και έτσι, εκ του μακρόθεν, δεν άφησε τίποτε στην τύχη. Επικοινωνούσε με τους αιρετούς, τους υπαλλήλους και τα στελέχη του Δήμου καθημερινά. Άκουγε, διαβουλευόταν, έδινε λύσεις κι εντολές κατά τέτοιο τρόπο και με τέτοιο ρυθμό ώστε ελάχιστα πράγματα ξέμειναν παραπίσω εξαιτίας της απουσίας του. Υπήρξαν ωστόσο και εκείνοι οι ‘άλλοι’.
Εκείνοι οι ‘απέναντι’ που νόμισαν πως είδαν στην όλη κατάσταση ένα μοναδικό παράθυρο πολιτικής ανάδειξης τους. Μια σπάνια ευκαιρία να ανέβουν, να επικρατήσουν, την ώρα που το αντίπαλο τους δέος βρισκόταν μακριά. Κι αν περιοριζόταν στο να κάνουν μοναχά αυτό θα ήτανε καλά… Προχώρησαν όμως ακόμη παραπέρα: Διέδωσαν φήμες πως τάχα η αρρώστια του Δημάρχου ήτανε εξόχως σοβαρή.
Πίεσαν υποψήφιους συμβούλους ‘αφήστε αυτόν- αυτός τελείωσε- ελάτε μαζί μου!!’ Έριξαν το επίπεδο έως εκεί που δεν πήγαινε χαμηλότερα. Υπάρχει μια αρχαία ελληνική λέξη η οποία -στην ευρεία κι όχι στην ειδική της χρήση- περιγράφει μια χαρά αυτού του είδους τις πρακτικές των αναξιοπρεπών.
Είναι η «σκύλευσις». Η οποία, στο γενικό της νόημα, περιγράφει μια επίθεση και λεηλασία ενός ανήμπορου αντιπάλου.
Οι σκυλευτές ήταν οι θρασύδειλοι εκείνοι τύποι που φρόντιζαν πάντοτε να κρατιούνται στις σκιές, όσο τουλάχιστον έβλεπαν πως ο αντίπαλος τους ήταν ισχυρός. Του ριχνόταν -σαν τα τσακάλια και τις ύαινες- ευθύς μόλις τον έβλεπαν να γονατίζει.
Δυστυχώς για αυτούς το γονάτισμα του Γκοσλιόπουλου απεδείχθη καθαρά περιστασιακό.
Ο άνθρωπος έγινε καλά, επέστρεψε από Θεσσαλονίκη και αφού θα παραμένει επ’ ολίγον οικοπαρακολουθούμενος, μετά την ολική του αποθεραπεία θα επιστρέψει κανονικά στα πολιτικά του καθήκοντα. Ισα-ίσα για να αναγκάσει τους σκυλευτές να ξανα-αποτραβηχθούν στις σκιές, που τόσο τους ταιριάζουν!
Ο παρατηρητής