Σήμερα με τη λήξη της σχολικής χρονιάς δέχθηκα ένα δώρο κ μια κάρτα. Τη δημοσιεύω γιατί ένα παιδί έψαξε και βρήκε αυτό που θα ταίριαζε, στον ίδιο βιωματικά, αλλά και γενικότερα στο πως τα “μάτια του” βλεπουν το σχολειο. Πώς αντιλαμβάνεται το σχολειο . Πώς αντιλαμβάνεται και θέλει το δασκαλου του, στην ευαίσθητη ηλικία που ειναι. Ο Πασχάλης το βρήκε στα λόγια του Ν. Καζαντζάκη. Αντίστοιχα θα ήταν του Γληνού ή του Ν. Τσολάκη. Αυτη τελικά είναι η ελπίδα για κάτι καλύτερο. Σχολείο με γέφυρες και ευκαιρίες.