Δεν φταις εσύ που εμπιστεύθηκες κάποιους ανθρώπους της ηλικίας σου, χωρίς την παραμικρή προκατάληψη προς το πρόσωπό τους, το χρώμα τους, την εθνικότητά τους. Κι αυτοί μετανάστες είναι κι εσύ μετανάστρια επέλεξες να γίνεις εδώ στη χώρα μου για να επιβιώσεις.

Όχι γλυκιά μου κοπέλα, δεν φταις εσύ που αποφάσισες να πιείς λίγο παραπάνω εκείνο το βράδυ, γιατί ίσως τσακώθηκες με τον δικό σου και ήθελες να ξεσκάσεις. Στην Ελλάδα ήσουν άλλωστε, στη Κω, σε έναν από τους πιο δημοφιλής όσο και ασφαλείς τουριστικούς προορισμούς στο κόσμο.

Ή κάνω λάθος;

Όχι κοπέλα μου δε έπρεπε ούτε στιγμή να φοβηθείς, όπως τολμάν και ψιθυρίζουν κάποιοι για να δικαιολογήσουν ακόμη και δολοφονικές συμπεριφορές. Καλά έκανες και δεν φοβήθηκες. Ούτε γλυκιά μου κοπέλα φταις εσύ που γεννήθηκες όμορφη, γιατί κι αυτό πλέον για κάποιους είναι κατακριτέο. Το κάλλος γι’ κάποιους – πολλούς αποτελεί στην εποχή μας, πώς να το πω, ακόμη και γενετικό ελάττωμα.

Γλυκιά μου κοπέλα, δε φταις εσύ για τη δολοφονία σου, γιατί ίσως κάποια στιγμή μπορεί και να τους χαμογέλασες, ή και να αντάλλαξες μια κουβέντα μαζί τους.

Φταίνε αυτοί που κατάλαβαν ότι είχες πιεί και στο ταραγμένο τους μυαλό έλαβαν λάθος μηνύματα. Φταίει απόλυτα αυτός που φρόντισε χωρίς δεύτερη σκέψη να το εκμεταλλευθεί χωρίς την παραμικρή αναστολή.

Ούτε φταις εσύ που όταν διαισθάνθηκες το τι σατανικό είχαν σχεδιάσει στον νου τους, δυστυχώς δεν πρόλαβες να σώσεις τη ζωή σου. Το μόνο που πρόλαβες ήταν να δώσεις το τελευταίο στίγμα στο σύντροφό σου. Σου άρπαξαν το κινητό από τα χέρια, έβγαλαν την κάρτα SIM την έσπασαν και την πέταξαν για να μη δίνεις πια άλλο σημείο ζωής.

Αλλά το κινητό σου, δεν το πέταξαν, το έκρυψαν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίσμα, για να το πάρουν πίσω, όταν πια θα τελείωνε όλο αυτό, γιατί όπως πίστευαν η στυγερή δολοφονία σου θα έκλεινε ως ανεξιχνίαστη.

Σε άρπαξαν, σε μετέφεραν στο σπίτι τους και τελικά σε στραγγάλισαν, γιατί συνέχισες να αντιδράς σθεναρά. Η απόρριψη ήταν προσβολή και γι’ αυτό και έπρεπε να πεθάνεις. Δεν είχες το δικαίωμα να αρνηθείς. Έτσι είχαν μάθει.

Στο τέλος σε τύλιξαν σε ένα σεντόνι, σε έβαλαν σα σκουπίδι σε μια πλαστική σακούλα και τη νύχτα σε μετέφεραν και σε πέταξαν σε ένα βαλτότοπο στις Αλυκές για να μη σε βρει κανείς.

Όχι γλυκιά μου κοπέλα, δεν έχουν κανένα μα κανένα απολύτως άλλοθι, κανένα ελαφρυντικό. Ήξεραν απόλυτα το τι έκαναν, το σχεδίασαν, το εκτέλεσαν και προσπάθησαν να το καλύψουν ως ψυχροί βιαστές – δολοφόνοι. Και για όλα αυτά η τιμωρία τους θα πρέπει να είναι παραδειγματική.