Μετά από 500 συνεχείς ημέρες πολέμου εδώ -στην μητρόπολη της ελληνικής γουνοποίας- δεν κινείται φτερό.
Το μονο που τους νοιάζει τους περισσοτέρους είναι οι επερχόμενες εκλογές και ειδικά οι δημοτικές και ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι που θα πλαισιώνουν τον συνδυασμό των υποψηφίων δημάρχων
Ζούμε όλοι μέσα σε μια περιρρέουσα γενική ατμόσφαιρα ανησυχίας και ανασφάλειας, και ουδείς γνωρίζει ουδέν, ουδείς συζητά για τίποτε. Αλλά το ανησυχητικά αρνητικό είναι ότι και δεν διανοείται κάποιος να πατήσει και το κουμπί που γράφει ‘ΜΕΛΛΟΝ’
. Αντιθέτως όλοι παλεύουν να μπλοκάρουν κάθε κουβέντα που αφορά το αύριο, κάθε κουβέντα παραδοχής λαθών και κριτικής παγιωμένων καταστάσεων, βαφτίζοντας προκαταβολικά όσους πάνε να αποτολμήσουν κάτι τέτοιο ως ‘αρνησιπάτρηδες’ και ‘προδότες’.
Το κυρίαρχο πνεύμα είναι πως αφού τα νέα δεν είναι καλά, ποιος ο λόγος να ασχολούμαστε?
Αφού έτσι και αλλιώς κανείς δεν αντέχει να ακούει αλήθειες, το μόνο που μένει είναι να ακούει ευχές
Και είναι προς αυτή την κατεύθυνση σήμερα όλοι μαζί από κοινού συνασπισμένοι. Έμποροι, συνδικαλιστές και φορείς αντί να φροντίζουν διοργανώσουν μια ΜΕΓΑ-ημερίδα συνολικής και θαρραλέας επισκόπησης του θέματος προσκαλώντας σωρεία διεθνών ειδικών, περιορίζονται να κουβεντιάζουν την κατάσταση αναμεταξύ τους στα καφενεία, ή με τους λογιστές τους, περιορίζονται να στέλνουν αποστολές στο Μαντείο των Δελφών, να ανάβουν κανά κεράκι στις εκκλησιές, να ελπίζουν και να προσεύχονται.
Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ