Η διαδρομή στον μαγευτικό κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με
μία αληθινή ιστορία πίσω από το μυθιστόρημα της Ζωγραφιάς Τσαβέα “Όταν το φεγγάρι έκλεισε τα μάτια”.
Η Ζωγραφιά Τσαβέα γεννήθηκε στη Νέα Απολλωνία Θεσσαλονίκης. Εκεί έζησε τα παιδικά και τα εφηβικά της χρόνια. Σπούδασε και ασχολήθηκε με τη μικροβιολογία για ένα διάστημα. Η αγάπη της, όμως, για τα βιβλία την ώθησε να εγκαταλείψει τη σχολή και να απασχοληθεί στο βιβλιοπωλείο που διατηρεί ο σύζυγός της στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το πολυτιμότερο πράγμα που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια είναι οι δύο κόρες της.
Το γράψιμο την προκαλούσε από τον καιρό που ήταν μαθήτρια, αλλά τώρα θεώρησε ότι έφτασε ο κατάλληλος χρόνος να ασχοληθεί μαζί του. Πιστεύει πως στη ζωή καθετί γίνεται μόνο άμα ωριμάσει.
Από τις Εκδόσεις ΈΞΗ κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημά της “Λουλούδι της ψυχής μου”.
Περίληψη:
Ανατολική Θράκη. Δύσκολα και τρομακτικά χρόνια πλησιάζουν απειλητικά τις ανυποψίαστες ζωές των Ελλήνων της περιοχής. Μέσα στις φλόγες του πολέμου γεννιέται ένας έρωτας που ακολουθεί τα χνάρια των ξεριζωμένων της πατρίδας που χάθηκε για πάντα. Ο Ρήγας δίνει στη Ζώγια μια υπόσχεση, πως ό,τι και αν συμβεί εκείνος θα γυρίσει. Πρέπει να τελειώσει μια σημαντική αποστολή, τα όπλα πρέπει να παραδοθούν στα χέρια των αγωνιστών που πολεμάνε τον κατακτητή. Μα οι σφαίρες δεν επιλέγουν το στόχο τους με βάση την αγάπη… Οι δρόμοι τους χωρίζουν, οι τύχες τους αγνοούνται και το φεγγάρι κλείνει τα μάτια μπροστά στις σπαραχτικές παρακλήσεις και τα βάσανά τους…
Μόνη παρηγοριά της Ζώγιας το παιδί που έχει στα σπλάχνα της. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος εκτελεστής της ευτυχίας… “Το παιδί σου πέθανε στη γέννα…”, θα της πουν και θα της το αρπάξουν μέσα από τα χέρια. Πως να αντέξει τον δεύτερο χαμό; Το δράμα του ξεριζωμού και της προσωπικής της μοίρας ξεκινά… Τα γιουρούσια των Βουλγάρων θα ξεκληρίσουν οικογένειες και οι γυναίκες θα γίνουν λάφυρο στα χέρια τους.
Η μοίρα της Ζώγιας δεν θα είναι διαφορετική.
το παρελθόν που δεν λησμόνησα, ένα παρελθόν που τόσο αγάπησα και ένα μυστικό που εκείνος δεν έμαθε ποτέ…
Απόσπασμα:
Όταν έφυγε από τη Μακεδονία, ζήτησε να πάει στη Θράκη, γιατί το ένιωθε πως εδώ βρισκόταν τώρα ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Η γεωγραφική της θέση ήταν τόσο σημαντική, που τη διεκδικούσαν και οι Βούλγαροι εκτός από τους Έλληνες. Οι Τούρκοι από τη μεριά τους, θα προσπαθούσαν να την κρατήσουν με νύχια και με δόντια. Για αυτούς ήταν το πόδι τους στην Ευρώπη, αν έχαναν τη Μακεδονία και την κοσμοπολίτικη Σαλονίκη, τότε μόνο η Θράκη και η Ρωμυλία τους έμενε από τη Δύση.
Ένα βιβλίο με απίστευτη γραφή, ωραία πλοκή, εξαιρετικά μηνύματα. Ένα βιβλίο ύμνος στον έρωτα, την αγάπη, τον πόνο, την αγωνία που βιώνει η βιολογική μάνα αλλά και η μάνα από καρδιάς. Για εκείνες τις μάνες βιολογικές και μη. Για όλες αυτές που έδωσαν τις ρίζες τους για να πιαστούμε και να βλαστήσουμε.
Επίσης, μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος μαθαίνουμε τα ήθη και έθιμα, τις παραδόσεις, τις νοοτροπίες των κατοίκων της περιοχής, εκφράσεις και λέξεις από την ντοπιολαλιά της εποχής. Προβάλλονται ιστορικά στοιχεία για την εποχή από το 1908 στην Ανδριανούπολη έως το 1935 στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.
Η συγγραφέας περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τα βάσανα της Θράκης και των κατοίκων της, μέχρι να απελευθερωθούν και για μια αγάπη που πονάει όταν χάνεται αλλά αν είναι γραφτό μπορεί να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της.
Και η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχιζεται…