Που λέτε……

Αποφάσισα να κάνω μια κοτοσαλάτα. Είχε μείνει λίγο στήθος κότας από άλλη φορά, (δεν πρόκειται να φαγωθεί αλλιώς). Σ’ αυτή τη σαλάτα χρειάζεται ανανάς.. Ανοίγω την κονσέρβα, χρησιμοποιώ τον ανανά, μένει το ζουμί… Να το πιω? ..Μπα! Δε θέλω.. Να το πετάξω? ..Κρίμα είναι..

Θυμάμαι μια συνταγή για γλυκό, εκεί χρειαζόταν το ζουμί! Το φτιάχνω και το γλυκό..

Ήθελε όμως μόνο τους κρόκους, τα ασπράδια έμειναν.. Να τα πετάξω? Αμαρτία είναι… Να τα βάλω στο ψυγείο? Θα πεταχτούν στο τέλος, το ξέρω..

Το βρήκα! Θα κάνω μπεζέδες! Απλό, γρήγορο, νόστιμο! Τρίβω και ξύσμα λεμονιού..μένει το λεμόνι ” φαλακρό”.. Να το αφήσω να ξεραθεί? Κρίμα…Ας κάνω μια σως για τη σαλάτα..Από τη σαλάτα μένει μισό κρεμμύδι.. Το άλλο μισό με κοιτάζει επίμονα..Τι να το κάνω? Ας κάνω μια σάλτσα για το σπαγγέτι. Ανοίγω τη σάλτσα ντομάτας. Μένει το άλλο μισό από το βάζο. Το άλλο μισό όμως που μένει θα χαλάσει, είναι χωρίς συντηρητικά, κρίμα! Τόσο κόπο έκανα το καλοκαίρι να την κλείσω..

Σκέφτομαι απο’ δω, σκέφτομαι απο’ κει… Ας κάνω μια χορτόσουπα… Αμάν! Λάχανο δεν έχω! Ντύνομαι, πετάγομαι στο σούπερ…παίρνω Λάχανο, καρότα, πατάτες… γιαούρτι, οδοντόκρεμα, κάλτσες ( είχε προσφορά), παντόφλες (είχε – 50%), σαπούνι..

Στο γυρισμό περνάω από την τράπεζα, πληρώνω τους λογαριασμούς. Δίπλα στην τράπεζα είναι το τσαγκαράδικο, παίρνω τα παπούτσια, περνάω κι από το φούρνο…Γυρίζω σπίτι …

Φτιάχνω τη χορτόσουπα.. Πολύ ωραία βγήκε! Δεν είδα εάν περίσσεψε κάτι..

Έπεσα στην καρέκλα ψόφια, τα πόδια δεν τα νοιώθω, τα χέρια μου έχουν κοπεί, η πλάτη μου με πεθαίνει…

Και λέω στον εαυτό μου…ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΝΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΤΟ ΖΟΥΜΙ ΑΝΑΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!

Δεν είναι δικό μου. Χιουμοριστικό είναι..