Τωρα τελευταία το βλέπω παντού τριγυρω μου.

Ανθρωποι σε διάφορα στάδια της ύστερης ζωής του που κοιτούν με θλίψη -και με τρόμο καμια φορά- το παρελθόν τους και αναρωτιούνται…

Τι έγινε?

Που πήγε όλη αυτή η ζωή? Τι έκανα? Τι πέτυχα? Τι από όλα μου τα όνειρα κατάφερα να εκπληρώσω?

Ανθρωποι που παρασύρθηκαν από ψεύτικες φόρμουλε ζωής, το κυνήγι της δόξας, του κύρους της κοινωνικής αναγνωρησιμότητας, του χρήματος, της καρριέρας,…

Ανθρωποι που μόλις καβαντζάρισαν τα μισά της ζωής τους ξαφνικά αντιλήφθηκαν ότι το νόημα, η ΑΛΗΘΙΝΗ χαρά της ζωής βρίσκεται πολύ πέρα από τα ‘πρέπει’ και τις κοινωνικές νόρμες και συμβατικότητες, από τα δεσμά και τις εμμονές σε δήθεν ιδανικά και σκοπιμότητες.

Οι άνθρωποι αυτοί νοιωθουν ξαφνικά σαν να πέφτουν σε ένα τεράστιο εσωτερικό γκρεμό. Αισθάνονται μόνοι, προδομένοι παραπλανημένοι. Το παρελθόν κι οι απολογισμοί του τους θλίβουν. Το μέλλον τους τρομάζει.

Αλλοι από αυτούς το παραδέχονται και στέκονται ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό τους κι άλλοι πάλι γεμίζουν το μυαλό τους με απίστευτη φασαρία, προκειμένου να αποφεύγουν τις αδυσώπητες σκέψεις και τα ερωτηματικά.

Δείτε την περίπτωση ενός από αυτούς

Ο Κώστας Καββαθάς έγραψε χθες στην σελίδα του «Εν Λευκώ».

«Ρωτάτε (ακόμα) τι έπαθα και «χάθηκα» 7 μήνες.

Τα πάντα! Από επέμβαση στην καρδιά (mitral cop στο Ωνάσειο) ως εγκεφαλίτιδα (με 2% πιθανότητα επιβίωσης), δύο άγριες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, Covid και πλήρη απώλεια κινητικότητας

Όλα αυτά και άλλα που δεν ενδιαφέρουν με διάλυσαν.

Βαδίζω με Π, κάνω φ/θεραπεία κι ονειρεύομαι πως η ζωή μου δεν πήγε χαμένη.

Όμως πήγε!

Το λέω στον γάτο μου στον Λάκη αλλά δεν φαίνεται να καταλαβαίνει

Ετοιμάζω βαλίτσες όπως λένε για το «τελευταίο της ζωής μου ταξίδειον» ευχαριστώντας όσους συμπαραστάθηκαν

Κρίμα όμως να πεθαίνεις μόνος – προφανώς πληρώνοντας για το κακό που έχεις κάνει στους ανθρώπους

Strange are the ways of the Lord eh?».

ΛΕΩΝΙΔΑΣ  ΕΚΙΝΤΖΟΓΛΟΥ