Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου σήμερα και σύμφωνα με το εορτολόγιο γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα: Κασσιανός, Κασιανός, Κάσσιος, Κάσιος, Κάσσος, Κάσος, Κάσσης, Κάσης, Κασσιανή, Κάσσυ, Κασιανή, Κασσία, Κασία, Σώζων, Σώζος, Σώζης, Σώζη, Σωζούσα, Σώζα.

Η Κασσιανή γεννήθηκε γύρω στο 810 στην Κωνσταντινούπολη και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. H ζωή της συνδέθηκε με θρύλους και παραδόσεις γύρω από τη σχέση της με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (813-842).

Σύμφωνα με τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό, η Ευφροσύνη, μητέρα του νεαρού αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 830 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στο Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ’ εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.

Η Κασσιανή, μετά την απόρριψή της από τον αυτοκράτορα, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση. Πέθανε γύρω στο 865.

Το υμνογραφικό έργο της Κασσιανής δεν είναι πλούσιο, αλλά διακρίνεται για το ύφος και την πρωτοτυπία του. Εκτός από το τροπάριο που την έκανε διάσημη συνέθεσε τους τέσσερεις πρώτους ειρμούς του Κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου «Άφρων γηραλέε» και το πρώτο δοξαστικό του εσπερινού των Χριστουγέννων «Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης». Έγραψε, επίσης, γνωμικά και επιγράμματα σε ιαμβικό μέτρο.

Άγιος Σώζων

Μάρτυρας της χριστιανικής εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 7 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Σώζων και Σώστης.

Ο Σώζων ζούσε στα τέλη του 3ου αιώνα στη Λυκαονία της Μικράς Ασίας και ήταν βοσκός. Ονομαζόταν Ταράσιος, προτού γίνει χριστιανός και ως νεοφώτιστος στη νέα θρησκεία ήταν ιδιαίτερα μαχητικός (ζηλωτής).

Κάποτε, ενώ βρισκόταν στην Πομπηϊούπολη της Κιλικίας, είδε ένα ειδωλολατρικό άγαλμα και χωρίς να το πολυσκεφθεί έσπασε το χρυσό χέρι του, το πούλησε και τα έσοδα τα μοίρασε στους φτωχούς. Ο έπαρχος Μαξιμιανός αναστατώθηκε και φυλάκισε πολλούς ανεύθυνους με την υπόθεση. Όταν το έμαθε αυτό ο Σώζων, παρουσιάστηκε αυτοβούλως στις ρωμαϊκές αρχές και ανέλαβε την ευθύνη της πράξης του, τονίζοντας στον έπαρχο ότι η πώληση του άχρηστου αγάλματος ωφέλησε κάποιους φτωχούς ανθρώπους. Ο Μαξιμίνος εξοργίστηκε από την παρρησία των λόγων του νεαρού βοσκού και διέταξε να τον βασανίσουν και στη συνέχεια να τον ρίξουν στην πυρά, όπου ο Σώζων παρέδωσε το πνεύμα.