• Θυμάστε τι διατυπωνόταν εδώ μέσα μέχρι προχθές?

• Οτι το 112 είχε ‘καεί’ ως υπηρεσία προειδοποίησης επειδή πολλές φορές τα μηνύματα που εγκαίρως απέστελνε λίγο αργότερα, κατά την εξέλιξη των γεγονότων, διαψευδόταν

. • Οι άνθρωποι που τα λέγανε αυτά φυσικά και δεν προσέφεραν καλές υπηρεσίες σε κανέναν. με την κριτική του αυτό που πετύχαιναν ήταν να καθιστούν εν μέρει ανυπόληπτη την υπηρεσία. Ηταν σαν να εκπαίδευαν το ευρύ κοινό να παραγνωρίζει στο μέλλον τις εξαιρετικής σημασίας προειδοποιήσεις και οδηγίες της Πολιτικής Προστασίας.

• Και το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής διαφάνηκε διαυγέστατα στις πλημμύρες του Θεσσαλικού κάμπου. Ένα σωρό άνθρωποι έλαβαν μηνύματα συνεκίνησης και άμεσης διαφυγής από την πολιτική προστασία τα οποία έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

• Βγήκαν στις πόρτες και τα παράθυρα δεν παρατήρησαν ιδίοις όμασι κάτι το ανησυχητικό και ξανακάθησαν στους καναπέδες. Και εκεί τους βρήκε καθιστούς η απότομη εισβολή του νερού.

• Οταν συνειδητοποίησαν ότι το 112 ορθώς τους είχε συμβουλεύσει να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, ήταν πλέον αργά. Κινδύνευσαν να πνιγούν μέσα σε αυτές. Δεκαπέντε μάλιστα άτομα εξ αυτών τελικά δεν τα κατάφεραν.

• Ο νόμος δεν υποχρεώνει κανέναν πολίτη να φύγει από το σπίτι του, εφόσον δεν το επιθυμεί. Η πολιτική προστασία εκδίδει και μεταδίδει μηνύματα συνέγερσης και οδηγιών και ΟΧΙ ΕΝΤΟΛΕΣ. Ο πολίτης έχει το ελεύθερο να επιλέξει ‘παραμονή’ ή ‘φυγή’. Αναλαμβάνοντας εννοείται και τα αντίστοιχα ρίσκα.

• Ο συνετός πολίτης αναγνωρίζει ότι η οπτική του γωνία είναι περιορισμένη και ότι αδυνατεί να έχει μία έγκαιρη και πλήρη εικόνα του εν εξελίξει φαινομένου. Ξέρει ότι αυτή την δουλειά την κάνουν πολύ καλύτερα για λογαριασμό του ειδικευμένοι επιστήμονες. Ο συνετός πολίτης έχει εμπιστοσύνη σε αυτούς τους ειδικούς και στο προσωπικό του κρατικού μηχανισμού της πολιτικής προστασίας και αναγνωρίζει ότι όλοι αυτοί εργάζονται υπερασπιζόμενοι τα δικά του συμφέροντα και την δική του ασφάλεια. Δεν θέλουν το κακό του. Το καλό του θέλουν. Οπότε έχει κάθε λόγο να συμμορφωθεί να υπακούσει στα κελεύσματα τους και να υποχωρήσει συντεταγμένα, αποφεύγοντας να αναμετρηθεί με όλο το δηωτικό δυναμικό του μετώπου που κινείται κατά πάνω του. Αντιλαμβάνεται ότι αυτό που προέχει είναι η ζωή του, η διάσωση του και ότι αυτά που έπονται είναι η διάσωση των περιουσιακών του στοιχείων.

• Οι περιουσίες ξανακτίζονται.

• Η ζωή και η ανθρώπινη υγεία όχι.

• Από την άλλη πλευρά, ο πολίτης εκείνος που έχει μολυνθεί από την ιδέα μιας αποτυχημένης πρόγνωσης, μιας κακής πολιτικής προστασίας, ενός δεσποτικού -υποτίθεται- κράτους, που δεν ενδιαφέρεται διόλου για αυτόν, παρά θέλει να τον έχει σκλάβο και δούλο και υπηρέτη του, σε ανέχεια και σε φτώχεια, δίχως περιουσία, δίχως σπίτι… εκείνος ο πολίτης λοιπόν μετατρέπεται σε αρνητή.

• Σε μία μη συνεργάσιμη μονάδα.

• Παραγνωρίζει τα μηνύματα του 112 , κρατά το έδαφος του και τελικά πέφτει μαχόμενος, αφού αίφνης βρίσκεται αντιμέτωπος με δυνάμεις που ξεπερνούνε κατά πολύ τις προσωπικές του αντιστάσεις και τις όποιες διαθέσιμες θωρακίσεις

• Από τις δύο αυτές κατηγορίες πολιτών, αυτή που μένει και συνεχίζει να πορεύεται στο μέλλον, είναι η πρώτη.

• Οι άλλοι, οι μη συνεργάσιμοι και μη συμμορφούμενοι, μπορεί από τύχη να την γλυτώσουν μία, μπορεί να την γλυτώσουν δύο, είναι βέβαιο πως στο τέλος ο αγώνας καταλήγει πάντα εναντίον τους.