Οπότε η κουβέντα έχει πάψει πλέον να είναι ιδεολογική και έχει μετατραπεί σε προσωπική. Υπέρ ή κατά του επικεφαλής.

 Ο οποίος, από τους μεν δικούς του λανσάρεται ως Μεσσίας, από τους δε αντιπάλους του ως άρχων του σκότους. Σε μια πόλη δηλαδή στην οποία ο ένας ξέρει τον άλλο από τα γεννοφάσκια του σαν κάλπικη δεκάρα, εξυφαίνονται και λανσάρονται αφηγήματα τα οποία, όχι μόνον είναι εξωπραγματικά, αλλά είναι και καταγέλαστα…

 Μερικές φορές ωστόσο, η κριτική παύει να είναι απλή κριτική και μετατρέπεται σε κακιασμένη και χολωμένη λοιδωρία.

Μέσα στα κοινωνικά δίκτυα έχει αρχίσει να εμφανίζεται μια απίστευτη εριστικότητα, μια μεθοδική επιθετικότητα, προσωπικοί σχολιασμοί, κουτσομπολιό, αναλύσεις της προσωπικής ζωής, ‘αποκαλύψεις’ ερωτικών σχέσεων και επιδόσεων του καθενός έως και παρουσιάσεις ποινικών μητρώων.

 Εχει αρχίσει πια να κτίζεται μια εξαιρετικά προβληματική και μολυσματική ατμόσφαιρα στην οποία δυστυχώς συμπράττει -αν δεν την υποδαυλίζει κιόλας- -ένα κομμάτι υποτιθέμενων δημοσιογράφων του μοντέρνου ηλεκτρονικού τύπου οι οποίοι καλλιεργούν ‘κλίμα’.

 Το που θα οδηγήσουν όλα αυτά δεν είναι γνωστό αλλά στα σίγουρα δεν είναι και ελπιδοφόρο.

Σε αντίθεση με αυτό που λέγεται για τα ψάρια, μια κοινωνία μπορεί να σαπίσει από πάνω αλλά μπορεί κάλλιστα να σαπίσει και από κάτω.

 Και το δεύτερο αυτό σάπισμα ειλικρινά, είναι πολύ πιο επίφοβο γιατί εξαπλώνεται ταχύτατα.