• Κατά γενική ομολογία αυτό που κυρίως έλλειψε από τις φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν η παρουσίαση ενός συγκεκριμένου πλάνου τοπικής ανάπτυξης από τους υποψηφίους.

Αυτό που ο κόσμος αποκαλεί «πρόγραμμα’

• Καμία παράταξη δεν έδειξε πως έχει κατά νου κάποια συγκεκριμένη στρατηγική. Άπαντες περιορίστηκαν σε μια γενικόλογη συνθηματολογία, η οποία ήταν κάπως σαν το σακούλι του Αη Βασίλη: Χωρούσε τα πάντα.

• Το πρόβλημα είναι ότι η άμμος στην κλεψύδρα μας έχει πια τελειώσει. Δεν είμαστε στο ‘παρά δέκα’, αλλά στο ‘και δέκα’. Η Καστοριά έχει αγγίξει πλέον ένα σημείο στο οποίο φανερά διαφοροποιείται από τα οικονομικά και κοινωνικά προφίλ των υπόλοιπων νομών της χώρας κι εμφανίζει χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός ασθενούς σε εντατική. Παρουσιάζει υψηλότατους δείκτες ανεργίας και εσωτερικής μετανάστευσης, ραγδαία μείωση των πληθυσμών της υπαίθρου, εγκατάλειψη του πρωτογενούς, αφανισμό (σχεδόν) του πάλε ποτέ ακμάζοντος δευτερογενούς αλλά και καθίζηση του τριτογενούς τομέα.

• Το επίπεδο διαβίωσης στην περιοχή έχει προ πολλού πάψει να θεωρείται ανεκτό ή έστω δεδομένο. Αποτελεί μια δύσκολη εξίσωση η οποία – παρά το ότι αφορά τους πάντες- δεν κατορθώνει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των ταγών. Κανένας απ’ τους τοπικούς άρχοντες δεν δείχνει να έχει την ικανότητα, την φαντασία, την τόλμη την μεθοδολογία ή –έστω- την βούληση να κάνει κάτι για τα μελλοντικά. Όλοι αναλώνονται στην επίλυση των εύκολων θεμάτων της καθημερινότητας και ως προς τα υπόλοιπα αρκούνται να κλωτσούν το τενεκεδάκι προς την πλευρά της κεντρικής κυβέρνησης.

• Αλλά όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος.

• Η κεντρική κυβέρνηση μπορεί να έχει τους τεχνοκράτες, μπορεί να έχει τους πόρους και τα χρηματοδοτικά εργαλεία, μπορεί να υποδεικνύει τις γενικές κατευθύνσεις ανάπτυξης, δεν γνωρίζει όμως επαρκώς τα τοπικά πράγματα.

• Δεν γνωρίζει το οικονομικό και ιστορικό παρελθόν του τόπου. Την κατανομή και την σύνθεση των πληθυσμών. Το ανάγλυφο. Τους τοπικούς πόρους. Το κλίμα. Τα επενδυτικά διαθέσιμα και το επενδυτικό ενδιαφέρον. Τις σχέσεις της τοπικής κοινωνίας με το εξωτερικό και τους δεσμούς της με την ομογένεια. Δεν γνωρίζει δηλαδή όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι καθοριστικά για την διαμόρφωση ενός νέου οικονομικού κλίματος και τοπίου.

• Αυτά θα πρέπει να καταγραφούν εδώ.

• Αυτά πρέπει να αναδειχθούν από τους τοπικούς.

• Πράμα που απαιτεί δουλειά και αυτή η δουλειά ΔΕΝ δείχνει να γίνεται…

• Θέλετε να πούμε ψέματα πως γίνεται? Ας πούμε!

• Θέλετε να αρχίσουμε να βαυκαλιζόμαστε αναμεταξύ μας πως όλα βαίνουν ομαλώς? Ας το κάνουμε!

• Ουδεμία αντίρρηση.

• Όμως το μέλλον μας δεν πρόκειται να αλλάξει στο παραμικρό κατ’ αυτόν τον τρόπο.

• Ούτε η γουνοποιία μας μπορεί να σιτίζετε εσαεί από κρατικά επιδόματα, ούτε οι απίστευτοι αριθμοί των χαινουσών εμπορικών βιτρινών στους κεντρικότερους δρόμους της πόλης πρόκειται να γεμίσουν έτσι, ούτε οι στρατιές από τους οικονομικούς μας μετανάστες πρόκειται να σταματήσουν τις εποχιακές τους μετακινήσεις.

• Τον μείζονα λόγο θα έπρεπε να έχουν τα επιτελεία της τοπικής αυτοδιοίκησης.

• Που είναι (ή που θάπρεπε να είναι) τα κατ’ εξοχήν υπεύθυνα για τον σχεδιασμό ενός οδικού χάρτη ικανού να ανασύρει την περιοχή από το τέλμα και θα την τροχιοδρομήσει ξανά σε μια πορεία προόδου.

• Ενας οδικός χάρτης ανάπτυξης μας χρειάζεται.

• Αλλα δεν βρέθηκε ακόμη αυτός που θα τον σχεδιάσει…