Αυτή η κατευθυντήρια οδηγία ανανεώνει τις κατευθυντήριες οδηγίες για τους ενήλικες της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, του 2010, και τις κατευθυντήριες οδηγίες των AAP/CNS/SCCM για παιδιά, του 2011, για τον καθορισμό του εγκεφαλικού θανάτου. Λόγω έλλειψης υψηλής ποιότητας δεδομένων για αυτό το θέμα, οι ειδικοί χρησιμοποίησαν μια διαδικασία συναίνεσης βάσει αποδεικτικών στοιχείων για να δημιουργήσουν την νέα κατευθυντήρια οδηγία.

«Μέχρι τώρα, υπήρχαν δύο ξεχωριστές κατευθυντήριες οδηγίες για τον προσδιορισμό του εγκεφαλικού θανάτου, μία για ενήλικες και μία για παιδιά»,  δήλωσε ο συγγραφέας Matthew P. Kirschen, MD, Ph.D., FAAN, του Children’s Hospital of Philadelphia και μέλος της Εταιρείας Παιδικής Νευρολογίας (CNS) και της Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας (SCCM). «Αυτή η ενημέρωση ενσωματώνει τις οδηγίες για ενήλικες και παιδιά σε μια ενιαία κατευθυντήρια οδηγία, παρέχοντας στους κλινικούς ιατρούς έναν ολοκληρωμένο και πρακτικό τρόπο για την αξιολόγηση κάποιου που έχει υποστεί καταστροφική εγκεφαλική βλάβη για να προσδιοριστεί εάν πληροί τα κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου».

«Ο εγκεφαλικός θάνατος σημαίνει ότι οι κλινικοί ιατροί δεν μπορούν να παρατηρήσουν ή να προκαλέσουν οποιαδήποτε κλινικά σημεία της λειτουργίας του εγκεφάλου», δήλωσε ο συγγραφέας David M. Greer, MD, FAAN, FCCM, από το Boston University στη Μασαχουσέτη. «Ο εγκεφαλικός θάνατος είναι διαφορετικός από το κώμα και την παραμονή σε φυτική κατάσταση. Οι άνθρωποι δεν αναρρώνουν από τον εγκεφαλικό θάνατο. Ο εγκεφαλικός θάνατος είναι νομικός θάνατος»

Η κατευθυντήρια οδηγία για την πρακτική συναίνεσης περιγράφει την τυποποιημένη διαδικασία για τους εκπαιδευμένους κλινικούς ιατρούς για την εκτίμηση των ανθρώπων με εγκεφαλικό θάνατο. Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, οι κλινικοί γιατροί πραγματοποιούν μια εκτίμηση για να προσδιορίσουν εάν υπάρχει κλινική λειτουργία του εγκεφάλου και του εγκεφαλικού στελέχους, όπως εάν το άτομο αναπνέει μόνο του. Ο εγκεφαλικός θάνατος δηλώνεται εάν το άτομο έχει βαριά εγκεφαλική βλάβη, δεν έχει καμία πιθανότητα ανάκαμψης οποιασδήποτε λειτουργίας του εγκεφάλου, δεν ανταποκρίνεται σε ερεθίσματα, δεν παρουσιάζει καμία λειτουργία του εγκεφάλου ή του εγκεφαλικού στελέχους και δεν αναπνέει μόνο του.

Αυτή η κατευθυντήρια οδηγία περιλαμβάνει ενημερώσεις σχετικά με τις προϋποθέσεις για να καθοριστεί ο εγκεφαλικός θάνατος, την εξέταση και τους εξεταστές, τις δοκιμασίες άπνοιας και άλλες βοηθητικές δοκιμασίες.

«Αυτή τη στιγμή, οι πολιτικές καθορισμού του εγκεφαλικού θανάτου διαφέρουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο στις ΗΠΑ και παγκοσμίως, και είναι απαραίτητη η δημιουργία μιας τυποποιημένης προσέγγισης», δήλωσε η συγγραφέας Ariane Lewis, MD, FAAN, του NYU Langone Medical Center στη Νέα Υόρκη. «Αυτή η κατευθυντήρια οδηγία παρέχει μια εξαιρετικά αυστηρή και δομημένη προσέγγιση για την εκτίμηση και τον καθορισμό του εγκεφαλικού θανάτου. Συνιστάται οι διοικήσεις των νοσοκομείων να διασφαλίζουν ότι οι πολιτικές καθορισμού του εγκεφαλικού θανάτου στο νοσοκομείο τους ενημερώνονται ώστε να είναι συνεπείς με αυτή τη νέα κατευθυντήρια οδηγία».

«Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής εκτιμά την ανάπτυξη αυτής της κατευθυντήριας οδηγίας συναίνεσης, για την οποία απαιτήθηκαν πολλές ώρες προσεκτικής και βασισμένης σε δεδομένα μελέτης», δήλωσε η συγγραφέας Sonia Partap, MD, FAAP, του Πανεπιστημίου Stanford στην Καλιφόρνια. «Ο θάνατος οποιουδήποτε παιδιού είναι πάντα καταστροφικός. Οι παιδίατροι μοιράζονται μια ξεχωριστή σχέση και εμπιστοσύνη με τους ασθενείς τους και αυτή η κατευθυντήρια οδηγία έχει ως στόχο να διασφαλίσουμε ότι βοηθάμε τις οικογένειες να διαχειριστούν τις πιο δύσκολες καταστάσεις που υπάρχουν».

«Οι κατευθυντήριες οδηγίες θα πρέπει να απευθύνονται σε όλη την ιατρική κοινότητα που θα τις εφαρμόζει στην πράξη», δήλωσε η συγγραφέας Lori Shutter, MD, του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ στην Πενσυλβάνια και μέλος της Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας. «Η συγγραφή αυτής της κατευθυντήριας οδηγίας το αντιμετωπίζει αυτό, συμπεριλαμβάνοντας εκπροσώπους τόσο από τον ακαδημαϊκό χώρο όσο και από την κοινωνία, με μεγάλη ποικιλία ιατρικών ειδικοτήτων, όπως από την εντατική θεραπεία, τη νευρολογία και την παιδιατρική. Το έγγραφο αυτό μπορεί να καθοδηγήσει τη φροντίδα σε όλο το φάσμα της διάγνωσης του εγκεφαλικού θανάτου».