• Ως επικοινωνιολόγος παραδέχομαι πως είμαι άκρως επιλεκτικός.

• Επιθυμώ στις εκάστοτε εκλογές να επικρατεί ο υποψήφιος που υποστηρίζω…

• Ως πολίτης όμως είμαι πολύ πιο επιδεκτικός.

• Θεωρώ ορθότατη την ρήση του Salman Khurshid πως στις δημοκρατίες η κάθε εκλογική διαδικασία είναι ένα μάθημα: Διδάσκεσαι πολλά, τόσο από τις εκλογές όπου η παράταξη σου κερδίζει, όσο και από τις εκλογές όπου η παράταξη σου χάνει.

• Ας δούμε λοιπόν το τι διδαχτήκαμε από τις αυτοδιοικητικές της Καστοριάς…

• Στις οποίες έλαβαν χώρα ορισμένα πολύ προβλέψιμα και αναπόφευκτα πράγματα, τα οποία όμως πήγαν αγκαζέ με ορισμένα απρόβλεπτα αλλά και αποφευκτέα.

• Εναντίον του Γιάννη Κορεντσίδη συνασπίστηκαν 4 μεγάλες ομάδες.

• Οι δημότες του αριστερού φάσματος (οι οποίοι εφόρμησαν κι απέτυχαν) , οι πρώην ψηφοφόροι της Κατερίνας Σπύρου, οι υποστηρικτές του Άκη Τσούκα και τέλος οι υποστηρικτές του στρατηγού Γρηγοριάδη.

• Όλοι αυτοί, στην πορεία των πραγμάτων, λίγο-πολύ συνασπίστηκαν και συνέστησαν ένα τεράστιο αντιπολιτευτικό μέτωπο. Με το οποίο απείλησαν πολύ σοβαρά την πρωτοκαθεδρία του νυν Δημάρχου, ο οποίος διεκδίκησε μια δεύτερη θητεία. • Η πλευρά Κορεντσίδη στην αρχή υποτίμησε τους αντιπάλους της.

• Πολλά μέλη της εξέφραζαν ανοικτά την άποψη ότι θα κέρδιζαν το δημαρχιλίκι από την πρώτη κιόλας Κυριακή.

• Δεν τα κατάφεραν. Την επομένη άρχισαν να αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της αναμέτρησης πλην όμως με ένα μεγάλο βαθμό ελαφρότητας και πάλι.

• Κάθισα κι έγραψα ένα άρθρο, ενδιάμεσα σε α’ και β’ Κυριακή, με το οποίο προέβλεπα αναμέτρηση στήθος με στήθος. • Δεν άρεσε. • Σπανίως αρέσει στους πολιτικούς ο ρεαλισμός και η πραγματικότητα.

• Και τελικά τα αποτελέσματα έδειξαν αυτό ακριβώς που πρόβλεψα, αυτό που ο κάθε δημότης με ένα στοιχειώδες κληρονομικό χάρισμα και με δυο δράμια ψύχραιμης σκέψης θα μπορούσε να είχε προβλέψει:

• Μια διαφορά ελάχιστη.

• Μια νίκη στο παρά τρίχα. Με 168 ψήφους μόλις διαφορά.

• Σαν να λέμε δηλαδή ότι, το ποιος θα βγει Δήμαρχος και ποιος όχι, το αποφάσισαν οι ένοικοι δυο μεγάλων πολυκατοικιών της πόλης….

• Και η πλευρά Γρηγοριάδη –αναμενόμενο κι αυτό- έρχεται τωρα εκ των υστέρων και ζητά επανακαταμέτρηση των ψήφων. Η οποία -όταν θα ολοκληρωθεί- έχει μεγάλες πιθανότητες να μειώσει έτι περεταίρω την διαφορά.

• Αλλά δημοκρατία έχουμε, έτσι δεν είναι?

• Και μόνο με μία ψήφο διαφορά ο Κορεντσίδης γίνεται δήμαρχος κι ο Γρηγοριάδης αντιπολίτευση.

• Ως εδώ ήταν το προβλέψιμο κομμάτι της ιστορίας.

• Ποιο ήταν το μη προβλέψιμο?

• Ο βαθμός όξυνσης. Το μέγεθος της αντιπαλότητας. Η σπέκουλα και το περιεχόμενο της κατ’ όνομα πολιτικής αντιπαράθεσης.

• Σε όλες τις δημαρχιακές αναμετρήσεις που ανακαλώ στην μνήμη μου υπήρχε μια άφατη αρχή:

• Δεν σχολιαζόταν επιθετικά ο αντίπαλος.

• Ολο το βάρος έπεφτε πάντα στην παρουσίαση και στην προβολή του οράματος, του προγράμματος και των ειδικών χαρακτηριστικών της ιδίας της παράταξης. Αυτής δηλαδή που διεκδικούσε το χρίσμα.

• Λέγαν τι θα κάνανε ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ έβγαιναν αυτοί και δεν ασχολούνταν διόλου με το τα προγράμματα και τα χαρακτηριστικά των απέναντι.

• Ε αυτή η πρακτική άλλαξε.

• Κατά την αναμέτρηση που μόλις διεκπεραιώθηκε το βάρος έπεσε στην κατασυκοφάντηση του αντιπάλου. Τι έκανε και –κυρίως- τι δεν έκανε, ποιος ήταν, με ποιους συναγωγείτο, που πήγαινε και με τι μέσο πήγαινε, τι γνώσεις και τι επάγγελμα είχε, που θα αναζητούσε άσυλο αν έχανε……

• Ένα σωρό παρα-ιστορήσεις οι οποίες όχι μόνον δεν είχαν καμία άμεση σχέση με την πολιτική αλλά, τις περισσότερες φορές ούτε καν με την πραγματικότητα.

• Καθαρά χτυπήματα κάτω από την μέση τα οποία ο λαός/ διαιτητής, είτε δεν έβλεπε, είτε τα έβλεπε και τα χαλβάδιαζε και ιντριγκαδορείτο.

• Πολιτική σε ένα επίπεδο τηλεοπτικού πρωινάδικου δηλαδή….

. • Η οποία δεν έκανε καθόλου καλό την πόλη, στην Αγορά και στον Δήμο.

• Το επίπεδο κατέβηκε, δεν ανέβηκε.

• Και το μέλλον υπονομεύτηκε, αν σκεφθεί κανείς ότι όλοι αυτοί που σκάβανε ο ένας τον λάκκο του άλλου και που στο τέλος άρχισαν να αυτοσυγχαίρονται για τον…. έντιμο αγώνα’ τους, αύριο μεθαύριο θα κληθούν να συνυπάρξουν και να διαλεχθούν για τα κοινά, καθισμένοι σε γειτονικά έδρανα μέσα στην αίθουσα του Δ.Σ.

• Ας ελπίσουμε πάντως τα πάθη να ξεπεραστούν.

• Οι πικρίες να υποχωρήσουν και οι συνειδήσεις να μονιάσουν.

• Στο κάτω κάτω καστοριανοί είμαστε όλοι και για ένα κοινό καλό παλεύουμε.

• Κι αυτός ο αγώνας προϋποθέτει ομόνοια, ομοψυχία και καταμερισμό έργου.