• Ο λόγος για τον γύρο της λίμνης. Την ‘Γυρολιμνιά’ που λέμε οι καστοριανοί. Η οποία έχει τα καλά της έχει και τα κακά της.

• Ας πούμε πρώτα τα καλά.

• Πρόκειται για ένα τοπίο μοναδικό και αναντίγραφο σε ολόκληρη την χώρα. Ένα φυσικό σκηνικό που πράγματι αποτελεί χάρμα οφθαλμών και αισθήσεων. Ετσι και το περπατήσει ξένος που νάχει παραμάσχαλα μια καλή φωτογραφική, μπορεί να βγάλει έως κι ένα εκατομμύριο διαφορετικές φωτογραφίες. Μία και μία όλες τους. Κάθε βήμα και διαφορετικό θέμα. Και θέαμα. Συνιστά σίγουρα πολύ σπάνιο πράγμα να συναντά κανείς τόση ομορφιά συμπυκνωμένη σε μια τόσο μικρή –συγκριτικά- περιοχή..

• Ας δούμε όμως και ορισμένα προβλήματα.

• Ο γύρος χαρακτηρίζεται από ένα ιδιότυπο ιδιοκτησιακό καθεστώς που δυσκολεύει κατά πολύ την διαχείριση του.

• Ό,τι βρίσκεται δεξιά κατά την πλευρά της λίμνης ανήκει στην Κτηματική.

• Ότι πατάται και οδηγείται ανήκει στον Δήμο.

• Ο,τι βρίσκεται αριστερά κατά το βουνό ανήκει στην Δασική.

• Κι άντε τώρα να βάλεις τους τρεις αυτούς φορείς να συνεννοηθούν να συντονιστούν και να πράξουν…..

• Επίσης,

• η κυκλοφορία σε αυτή την περιοχή σε τρείς διαφορετικές ομάδες χρηστών που η κάθε μία τους χαρακτηρίζεται από διαφορετικές αντιλήψεις, έχει διαφορετικές απαιτήσεις και σκοπιμότητες.

• Η πρώτη ομάδα είναι οι γηγενείς περιηγητές. Αυτοί που πάνε να περάσουν την ώρα τους, να ψυχαγωγηθούν ή να γυμναστούν. Πεζή ή εποχούμενοι σε μοτό, ποδήλατα, πατίνια ή αυτοκίνητα.

• Η δεύτερη ομάδα είναι οι ξένοι, οι οποίοι κάνουν τον γύρο συνήθως με τα ΙΧ τους επειδή τους είπαν να τον κάνουν ή επειδή…. Απλά τους έβγαλε προς τα εκεί ο δρόμος…

• Η τρίτη ομάδα είναι οι Bus-tourists οι οποίοι, καβάλα στα μεγάλα πούλμαν, τραβάνε ίσαμε με την σπηλιά του θηρίου ή το μοναστήρι της Μαυριώτισσας.

• Η τέταρτη ομάδα είναι τα ασθενοφόρα του Νοσοκομείου ή του ΕΚΑΒ με πληρώματα που παλεύουν να σώσουνε ζωές κάνοντας grand prix σε ένα δρόμο φτιαγμένο μάλλον για ποδηλατάδα….

• Κι η πέμπτη -και τελευταία ομάδα- είναι οι ερασιτέχνες ψαράδες, οι οποίοι αποτελούν μια κατηγορία από μόνοι τους.

• Ολο αυτό το ετερόκλητο πλήθος, όχι μόνον έχει διαφορετικά ζητούμενα κατά νου, αλλά διέπεται και από διαφορετικές συμπεριφορές.

• Και όλοι μαζί καλούνται να συνταιριάξουν τις ιδιαιτερότητες τους στον ίδιο στενόχωρο χώρο. Σε ένα μέρος όπου το πλάτος του καταστρώματος δεν επιτρέπει και πολλά-πολλά. • Κατά συνέπεια ο μόνος τρόπος συνύπαρξης και συμβίωσης είναι ο συμβιβασμός.

• Ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια παραμένει το μέγα ζητούμενο.

• Αλλά ήδη το έχουμε μεγαλώσει πολύ το κείμενο, οπότε ας το κλείσουμε εδώ σαν εισαγωγή και θα επανέλθουμε….