• Είναι αλήθεια πως κατά το τελευταίο διάστημα έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές επεμβάσεις στον Γύρο της λίμνης και έχουν αλλάξει (προς το καλύτερο) αρκετά πράγματα σε αυτόν.

• Με φορέα των βελτιωτικών αλλαγών τον Δήμο Καστοριάς. Να λέγονται κι αυτά.

• Μετά από πολλλλλές δεκαετίες στρώθηκε –επιτέλους- το οδόστρωμα με νέο ασφαλτοτάπητα, πράγμα το οποίο μετέτρεψε την οδήγηση σε ψιθύρισμα .

• Στα μείον της επέμβασης το γεγονός ότι δεν διορθώθηκαν/ενισχύθηκαν τα προβληματικά σημεία των τοιχίων από την πλευρά της λίμνης, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι εξακολουθεί να υφίσταται ο κίνδυνος να κατατρώγονται από το νερό τα έγκατα του δρόμου και να εμφανίζονται επικίνδυνες καθιζήσεις και τρύπες εδώ και εκεί.

• Θετικότατο το γεγονός του νέου ηλεκτροφωτισμού. Το οποίο εκτιμήθηκε ιδιαιτέρως από τα πληρώματα των ασθενοφόρων. Αφού οι οδηγοί τους, τρέχοντας δαιμονισμένα προκειμένου να σώσουν ΕΝΑΝ άνθρωπο, πολλές φορές διακινδύνευαν να πατήσουν άλλους ΔΕΚΑ.

• Οι διαπλατύνσεις που δημιουργήθηκαν σε πολλά σημεία του δικτύου, εξαιρετικά καλοδεχούμενες!

• Μόνο που, κάποιος από το Δημαρχείο θα πρέπει να βγει κάποια στιγμή στα ΜΜΕ και να εξηγήσει στον κόσμο πως αυτές δεν έγιναν ούτε κατά τύχη, ούτε επειδή το επέτρεπε η τοπογραφία, ούτε για πλάκα. Έγιναν για να ‘χώνονται’ περιστασιακά σε αυτές τα μικρά ΙΧ, αφήνοντας το στενό οδόστρωμα ελεύθερο στα αντιθέτως κινούμενα λεωφορεία.

• Αυτονόητο θα πει κανείς. Μπαααα! Δεν είναι και τόσο. Η πρακτική αποδεικνύει περίτρανα πως δεν είναι.

• Πρώτον, γιατί υπάρχουν οι πείσμονες ΙΧήδες του ‘ξέρς ποιος ίμι εγώ αρέ?’ και δεύτερον γιατί υπάρχουν οι ψαρεύοντες οι οποίοι αξιοποιούν αυτά τα πλατώματα σαν εξαιρετικά σημεία παρκαρίσματος των ΙΧ τους.

• Διότι -ως γνωστόν- έτσι και απομακρυνθεί κανείς περισσότερο από δέκα μέτρα μακρύτερα από το όχημα του, τα ψάρια τον περιφρονούν και δεν τσιμπάνε….

• Το τελευταίο μεγάλο (και λιγότερο γνωστό στο ευρύ κοινό) πρόβλημα είναι η επικινδυνότητα που αποκτά αυτό το οδικό δίκτυο κατά τις ημέρες εκείνες που αυξάνονται τα μποφόρ στην περιοχή.

• Ο Γύρος έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας δασικής περιοχής και μάλιστα με τεράστια υδροχαρή δέντρα που έχουν γιγαντωθεί κι έχουν αρχίσει να γερνάνε.

• Γερνάνε τα δέντρα? Βεβαίως και γερνάνε και στα γεράματα τους χάνουν την σφριγηλότητα και τις αντοχές που είχανε στα νιάτα τους. Ένα δυνατό μελτέμι μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, να τσακίσει μεγάλα βαριά κλαδιά και να τα ρίξει καταμεσής του δρόμου. Κι αν εκείνη την στιγμή τύχει να διέρχεται κάποιος πεζός ή αυτοκίνητο τόσο το χειρότερο…

• Κανένας απολύτως δεν μπορεί να ‘ακτινογραφήσει’ ένα δέντρο και να προβλέψει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να συμβεί. Κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει την διέλευση πεζών και οχημάτων με την εικασία και μόνον ότι μπορεί να συμβεί μια θραύση ενός μεγάλου κλάδου.

• Άρα, όλη η υπόθεση επαφίεται και εστιάζεται στην επίγνωση του κινδύνου που πρέπει να επικοινωνηθεί στους δημότες αλλά και στην γνωστοποίηση της προς τους ξένους με την χρήση ειδικών πινακίδων.

• Είναι κάτι που ο Δήμος θα πρέπει το ταχύτερο να κάνει ΠΡΙΝ θρηνήσουμε θύματα.

• Τα ‘ελα μωρέ, δεν συμβαίνουν σε εμάς τέτοια’ που είναι η μόνιμη επωδός των αισιόδοξων ανθρώπων, δεν μπορούν να καθορίζουν διαχειρίσεις που θέλουν να είναι υπεύθυνες.