«Τασούλη μου, αγόρι μου όμορφο, παιδάκι μου γλυκό μου λείπεις πολύ. Νιώθω ότι είναι ψέμα και περιμένω να σε δω, να με πάρεις τηλέφωνο όπως κάθε βράδυ 21:00 με 22:00 για να μιλήσουμε και να μου πεις ” πες κανένα νέο μαμά”.

Το τελευταίο τηλέφωνο που με πήρες ήταν το βράδυ που έφυγες 28/2/23. 23:05 και μου είπες ” μαμά κοιμήσου θα αργήσω να φτάσω…” Και σου είπα πάρε με όταν φτάσεις θα περιμένω…

Και μετά σιωπή και μετά η καταστροφή , η κόλαση που αντίκρισα στα Τέμπη και που έψαχνα να σε βρω ανάμεσα στα άλλα παιδιά που έφευγαν, η αναμονή στο νοσοκομείο ακούγοντας τα ονόματα τωνν επιζώντων… Ήλπιζα πως θα σε βρω πως ήσουν κάπου, κορόιδευα τον εαυτό μου.

Έφυγες? Όχι σε σκότωσαν και σκότωσαν όλη την οικογένεια μας μείναμε σε εκείνο το βράδυ που έφυγες και με ρώτησες “στεναχωριέσαι μαμά?”

Στεναχωριέμαι παλικάρι μου γιατί σε πρόσεχα πάντα και σε προστάτευα αλλά δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα ΣΥΓΝΏΜΗ.

Σου στέρησαν τη ζωή, τα όνειρα σου μας κατέστρεψαν εμάς και τόσες άλλες οικογένειες και όμως κοιμούνται ήσυχοι χωρίς καμία τύψη, χωρίς σεβασμό, χωρίς καμία τιμωρία για να αισθανθούμε ότι συμμερίζονται τον πόνο μας, τίποτα αγόρι μου.

ΔΕΝ ΈΦΤΑΣΕΣ ΠΟΤΕ.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΚΟΜΑ.
Σ’ ΑΓΑΠΆΩ όσο δεν φαντάζεσαι και
ΜΟΥ ΛΕΊΠΕΙΣ τόσο πολύ!!!

Τάσο μου θα σου πω αυτό που σου έλεγα και σου έγραφα πάντα Σ ΑΓΑΠΏ ΠΟΛΎ μόνο που εσύ δεν μου απαντάς…
“κι εγώ Σ αγαπάω μαμά.”»

Το γράμμα της Βάσως Κούλπα προς τον αδικοχαμένο γιο της στα Τέμπη..

Να μην ξεχαστεί, δικαίωση για τα παιδιά των Τεμπών