Μέχρι πρόσφατα δεν εκτιμιόταν αρκετά ο ρόλος και η συνεισφορά της γαστρονομίας στην δημιουργία ενός ελκυστικότερου τουριστικού προιόντος για τον τόπο μας. Και κακώς.
Δεν υπάρχει περιηγητής τουρίστας, διαβάτης, ξένος, που να μη δελεάζεται, που να μη γοητεύεται, που να μη ενδιαφέρται για ένα καλό πιάτο φαγητό. Αναμφίβολο η κουζίνα του ενός τόπου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του όλου σκηνικού του. Μερικές φορές μπορεί και από μόνη της να συνιστά και λόγο επίσκεψης του.
Το θέμα είναι ότι τα ντόπια παραδοσιακά πιάτα που οι κάτοικοι για γενιές ολόκληρες προετοιμάζουν, γεύονται κι απολαμβάνουν, καμιά φορά φτάνουν στο σημείο να τα θεωρούν τόσο αυτονόητα και τετριμμένα, ώστε να υποτιμούν την τουριστική τους αξιοποίηση.
Δεν βάζουν με το μυαλό τους ότι τα ίδια αυτά φαγιά που στρώνουν στα τραπέζια τους θα μπορούσαν να τα τρατάρουν και στους ξένους που έρχονται και κάθονται να γευματίσουν στην περιοχή.
Δεν πολυπιστεύουν ότι οι ξένοι μπορεί να τα θαυμάσουν. Το καθημερινό και το συνηθισμένο δύσκολα σκέπτονται ότι μπορεί να γίνει και θαυμαστό… Αλλά κακά τα ψέματα! Καλή η λίμνη και τα πλατάνια, καλά τα αρχοντικά και οι σπηλιές καλά τα ενυδρεία και οι λιμναίοι οικισμοί σαν θρονιαστεί όμως ο κουρασμένος επισκέπτης στο τραπέζι, όλα αυτά περνάνε σε δεύτερο πλάνο και είναι η όρεξη πια που ρυθμίζει τις εντυπώσεις.
Το πιο περιζήτητο ζητούμενο πια είναι το φαγητό. Κι εκεί ακριβώς είναι που παίζεται ένα άλλο πολύ σημαντικό παιχνίδι
Ένα παιχνίδι το οποίο είτε που το χάνουμε είτε το κερδίζουμε. Και τι μας εμποδίζει άραγε να το κερδίσουμε? Γιατί εδώ που τα λέμε οι γευστικές μοναδικότητες της Καστοριάς δεν είναι και λίγες. Λίγο παραπάνω οργάνωση είναι μόνο που χρειάζεται διατροφοτουρισμός μας και μια λίγο πιο επίπονη προβολή
Η Καστοριανή κουζίνα είναι από τις πλουσιότερες της Μακεδονίας και μίγμα τριών πολιτισμών: του ντόπιου, του ποντιακού και του πολίτικου. Το γριβάδι ταβά η το γριβάδι γκαρούφα δεν τάχουνε πουθενά αλλού.
Τα γιαπράκια, (τους σαρμάδες με αρμιά) μόνο σε γειτονικούς νομούς. Οι φασολάδες μας γονατίζουν και θεούς. Μέχρι και γλυκά έχουμε βγάλει από τις ντοπιες ποικιλίες μας Αμ οι κεφτέδες μ’ εκείνη την μοναδική σάλτσα ‘μακάλο’, οι αρμιόπιτες, τα σουτζουκάκια μας, τα λουκάνικα πηλίτσκες, τα μανιτάρια μας τα πεντανόστιμα από τα δάση του Βιτσίου, τα σιτεμένα αγριογούρουνα από τις δικές μας φάρμες, τι να πρωτοπεί και τι να πρωτοπαραγγείλει κανείς….
Μια κουζίνα με πρώτα και με δεύτερα και με τρίτα πιάτα αλλά και με θανατερά γλυκά. Που στα περισσότερα από τα μαγαζιά μας προσφέρονται σαν κέρασμα λίγο πριν τον λογαριασμό…
Όλα αυτά μπορούν να δέσουνε αρμονικά και να κάνουν ακόμη πιο έντονη την επιθυμία ενός ξένου να έρθει και να ξανάρθει στην πόλη μας. Γιατί η Καστοριά εκτός από το τοπίο της -και σαν γεύση- έχει πάρα πολλά να πει.