Ηταν ένας ξένος που περπατούσε ακρολιμνιά, σύριζα στην κατάληξη του προβλήτα, με το δεξί του χέρι τεντωμένο κατά την πλευρά της λίμνης. Κι έτσι καθώς τον έβλεπα από πίσω, φάνταζε απαράλλαχτος σαν γκουρού που ευλογούσε τα νερά.
Αυτός βολτάριζε- εγώ περπάταγα πιο γρήγορα- οπότε η απόσταση μεταξύ μας μίκραινε πολύ γρήγορα και όπως τον πλησίαζα τον από πίσω είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω περισσότερες λεπτομέρειες
. Επρόκειτο για έναν κοντό μα στερακιανό τύπο που φορούσε ένα από κείνα τα ραπίστικα τζάκετ με φουφούλα και φαρδιά μανίκια. Την φουφούλα την είχε κατεβασμένη έως τα φρύδια και πέρα από το δεξιό μανίκι πρόβαλε ένα αποστεωμένο χέρι, τα δάκτυλα του οποίου κουνιότανε θαρρείς και κάνανε μαγικά…
Τον προσπέρασα αλλά, έτσι όπως με έτρωγε η περιέργεια, στράφηκα αίφνης να τον δω και από εμπρός. Κρατούσε ένα κουτί στο αριστερό του χέρι μέσα από το οποίο κατά καιρούς έβγαζε με το δεξί του ορισμένα τρίμματα και τα σκόρπαγε στην λίμνη. Καλός άνθρωπος σκέφτηκα. Πετάει ψωμάκι στα παπάκια. Μετά όμως παρατήρησα προσεκτικότερα το κουτί.
Ψωμί μέσα σε κουτί τυλιγμένο με χρυσόχαρτο και κόκκινη κορδέλα!!!! Σταμάτησα τελείως, τον σταμάτησα κι αυτόν, κι έριξα μια αναλυτική ματιά στα περιεχόμενα του κουτιού του. Ενεός! Το κουτί είχε μέσα μελομακάρονα. Κι όχι ένα και δύο
. Πάνω από είκοσι πακτωμένα μελομακάρονα με το σιροπάκι, με το καρυδάκι, με τα σένια και τα μένια τους. Οι νερόκοτες εν τω μεταξύ είχαν πιάσει την κατάσταση από μακριά και είχαν αρχίσει να συρρέουν ολούθε, ακόμη και από απέναντι, από την ακτή της Μεταμόρφωσης.
Πετάς μελομακάρονα στα παπιά! Το είπα περισσότερο σαν διαπίστωση και λιγότερο σαν ερώτηση κι αυτός έσπευσε να παρεξηγηθεί. Ναι γιατί? Έχεις κανά ζόρι? Μη το κάνεις αυτό καλέ μου άνθρωπε.
Πρώτον γιατί είναι κρίμα τόσο ωραία μελομακάρονα και δεύτερον είναι κρίμα και τα παπιά Και γιατί παρακαλώ? Γιατί δεν τους αρέσουν τα μελομακάρανονα. Τα συνηθίσαμε να τρώνε κουραμπιέδες…. Με κοίταξε να δει κατά πόσο αστειευόμουν. Από πού είσαι ρε φίλε? Από την Αθήνα Ε κοίτα να δεις.
Εκεί στην Αθήνα μπορεί εσείς να έχετε παπιά που τρέφονται με γλειφιτζούρια και σοκολάτες και γλυκά του κουταλιού αλλά εμείς ΕΔΩ, στην δική μας την λίμνη τέτοια παπιά δεν έχουμε.
Τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ τα παπιά τρώνε ότι τα προμηθεύει η λίμνη και πουθενά στο διαιτολόγιο τους δεν υπάρχει ζάχαρη. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΖΑΧΑΡΗ, γκέγκε? Αυτή την στιγμή εσυ νομίζεις ότι κάνεις αγαθοεργία αλλά δεν κάνεις τέτοιο πράμα.
Εσυ αυτή την ώρα δεν ταΐζεις παπιά. Τα δολοφονείς. Το κατάλαβες? Το βλέμμα του κάτω από την φουφούλα έδειχνε πως δεν το κατάλαβε. Τον άφησα ωστόσο και τράβηξα τον δρόμο μου γιατί έτσι και καθόμουν ακόμη λίγο μαζί του στα σίγουρα θα αρπαζόμασταν και ειλικρινά …. δεν μου φάνηκε και τύπος που είχε άκρες με το χειμωνιάτικο κολύμπι…