Για την λοιπή Ελλάδα το ξεσάλωμα αυτό συμβαίνει την εποχή του Τριωδίου, στα καθ’ ημάς συμβαίνει την περίοδο των Ραγκουτσαριών.

Αυτή είναι η εποχή στην οποία ο οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει την παρέα του και να ξεκινήσει ένα φασαρτζίδικο γλέντι στους δρόμους και στα σοκάκια της πόλης. Και μπορεί να το πράξει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας του κάνει κέφι.

Τελείως ελεύθερα, αν και υπάρχουν και τότε άνθρωποι που δεν τους αρέσουν τέτοιου είδους δρώμενα, άνθρωποι που προτιμούν να κοιμηθούν από το να ακούνε υπαίθριες ορχήστρες. Αυτοί όμως τότε σιωπούν. Δεν διαμαρτύρονται για έναν απλό λόγο. Αναγνωρίζουν ότι οι καταχρηστικές αυτές συμπεριφορές επιβάλλονται από τα τοπικά μας έθιμα.

Τις αποδέχονται γιατί είναι πολύ σοφά περιορισμένες χρονικά. Κρατούν κάτι λιγότερο από όσο κρατούν τα αποθέματα της υπομονής τους. Κι έτσι σωπαίνουν και συναινούν.
Η ρήξη δημιουργείται όταν σημειώνεται μία καταστρατήγηση αυτών των ορίων. Γιατί όντως, αυτός ή αυτοί που επιχειρούν να επεκτείνουν αυτού του είδους την διασκέδαση έξω από τα χρονικά πλαίσια του εθίμου καταστρατηγούν την ισχύουσα κοινωνική συνθήκη και μάλιστα μονομερώς. Καταπατούν τα δικαιώματα των άλλων επ’ ατομική τους ωφελεία.

Δεν παράγουν νέο έθιμο. Ανασκευάζουν το υπάρχον. Και το επιχείρημα που συνήθως διατυπώνουν, το «μα έτσι δίνουμε ζωντάνια στην πόλη»

Ας τα προσπεράσουμε ολα αυτα και ας κοιτάξουμε να περάσουμε τόσο εμείς οσο και οι επισκέπτες όμορφα τις ημέρες του καρναβαλιού

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ