• Το κλείσιμο του αρχαίου δωδεκαήμερου γίνεται -όπως είναι γνωστό- με τον μύθο των καλικαντζάρων. Αυτών των δύσμορφων ξωτικών που υποτίθεται πως όλο τον χρόνο πριονίζουν και παλεύουν να γκρεμίσουν το δέντρο της ζωής.

• Μα λίγο πριν ολοκληρώσουνε το έργο τους, καταφτάνουνε τα Φώτα, έρχεται ο παπάς με την αγιαστούρα του, τους ραίνει και τους αναγκάζει να τα παρατήσουνε. Οπότε προλαβαίνει και ξαναδένει το δέντρο κι αναγκαστικά αυτοί πιάνουνε δουλειά ‘φτου κι από ξαρχής’.

• Εδώ στην Καστοριά πιστεύουν μερικοί ότι τρέχει μια παραλλαγή αυτού του μύθου η οποία εξηγεί καλύτερα τα οικονομικά μας πράματα.

• Η τοπική version υποστηρίζει την αντίθετη εξέλιξη .

• Ολο τον χρόνο, λέει, οι καστοριανοί καλικανζαραίοι ποτίζουν το δέντρο της τοπικής οικονομίας το οποίο αντρειεύεται και θαλεύει , πετάει φύλλα και ανθούς και , ακριβώς μετά την καρναβαλίστικη παρέλαση της Πατερίτσας, καταφέρνουν με τραγούδια και βοές να το γκρεμίσουν και να το θάψουν μες τη λάσπη.

• Και αποκεί και πέρα περνάνε μήνες δυο, μέχρι νάρθουνε τα Κούλουμα για να χτυπήσει από τις ρίζες και τους σπόρους του αυτό το χρηματόδεντρο, να αρχίσει να ξαναπετάει βλαστούς, να δένει κορμό, να αναπτύσσεται και ν’ αρχινίσουν να ξανα-χαμογελάν οι τοπικοί εμπόροι, να αυγατίζουν και πάλι οι δουλειές στην ντόπια αγορά…

• Παραμύθια θα μου πεις είναι όλα αυτά, μα ο λόγος για τον οποίο φτιάχνονται τα παραμύθια είναι ακριβώς αυτός:

• Για να εξηγούνε φαινόμενα που συμβαίνουνε πραγματικά, φαινόμενα τα οποία, με κανονικά αίτια και αιτιατά, με λογικές και by the book συνάφειες, δεν δίνουν αποδεκτές εξηγήσεις.

• Κι όπως κάθε καστοριανός γνωρίζει, είναι πέρα για πέρα αληθινό πως ακριβώς μετά το κλείσιμο της παρέλασης, ξεκινά μια εποχή χαύνωσης και χειμερίας νάρκης για την καστοριανή αγορά, η οποία σούρνεται μέχρι την ανασύνταξη της Καθαρής Δευτέρας.

• Να δούμε λοιπόν αν και φέτος αν το παραμύθι διατηρήσει την καθιερωμένη του πλοκή ή αν κάτι διαφορετικό συμβεί και σημειωθεί μια κάποια-όποια ανατροπή.

• Προς την θετική πλευρά, εννοείται.