Α.Κ.Ρ

Τα νερά δεν ταράζονται,

και αφήνουν να φαντάζονται,

όλοι αυτοί που έρχονται εδώ,

και ρωτάνε τον Θεό.

Γιατί η Καστοριά έχει ησυχία,

κι ακόμα δεν φτάσανε τα κρύα.

Γιατί χάθηκε η ζωντάνια,

είναι όλο αυτό τυράννια.

Πλέουν τα καστοριανά καράβια,

αναζητούνε τα γριβάδια.

Ωραίος κι ο γουλιανός,

νόστιμος και καθόλου ακριβός.

Εμφανίζονται και οι κυράδες,

βγαίνουν από τις καλαμιές,

παρέα με τους άντρες,

δέχονται μαζί τις νοστιμιές.

Ο κόσμος τρέχει να τις ταΐσει,

θέλει αγνό ψωμάκι να τις ρίξει.

Όταν αυτές λιάζονται,

οι καστοριανοί τις νοιάζονται.

Είναι της πόλης η αγάπη,

δεν τις αφήνει κανένα μάτι.

Πάντοτε τις προσέχουνε,

όταν στο δρόμο βγαίνουνε.

Φωτογραφία: Αριστείδης Ρούνης

*Βιογραφικό συντάκτη

https://greekhumans.com/general/