Η διάλυση των νησιωτικών δομών και ο διασκορπισμός των εκεί διαμενόντων πληθυσμών, έχει φέρει τελικά αρκετούς από αυτούς και ως τις δικές μας εσχατιές. Λογικά η Καστοριά θα έπρεπε να βρίσκεται τελείως εκτός κάδρου, να μην αποτελεί διόλου στόχο μετακίνησης παράτυπων μεταναστών μιας και λόγω γεωγραφικής θέσης αποτελεί τυφλό σημείο και με κανένα τρόπο πέρασμα που οδηγεί κάπου.
Από τα μέρη μας ένας λαθρομετανάστασης μπορεί να κινηθεί μόνον προς Αλβανία κι είναι γνωστό τοις πάσι ότι τα σύνορα εκεί είναι κλειστά κι όχι μόνον είναι κλειστά μα και φρουρούνται με δρακόντεια μέτρα εκατέρωθεν.
Μεγάλες ελπίδες διαφυγής προς την Ευρώπη από αυτή την δίοδο δεν μπορούν να θεμελιωθούν και άρα εκτεταμένες μετακινήσεις δεν μπορούν να σημειώνονται.
Αλλά το παγόβουνο οικοδομείται σιγά- σιγά.
Ολο και περισσότερες οικογένειες ή ομάδες νομίμων μεταναστών βρίσκουν μόνιμο καταφύγιο στην Καστοριά, καθότι σιωπηλά τους παραχωρούνται κατοικίες κατασχεμένες από τράπεζες, των οποίων τα ενοίκια πληρώνονται προκαταβολικά και για μεγάλο βάθος χρόνου, είτε από την Υπατη Αρμοστεία, είτε από κονδύλια της Ευρωπαϊκής ένωσης.
Ετσι, σιγά, αλλά σταθερά, ο μωαμεθανικός πληθυσμός της πόλης αυγατίζει.
Σιγά σιγά η πόλη εκμωαμεθανίζεται Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου