Νύχτα. Οι αγαπητές ώρες του Θεού και των αγίων, των φίλων μας, που μαθαίνουμε τα κουμπιά τους για να τους καλοπιάνουμε. Μόνο να ΄μαστε τίμιοι μαζί τους. Γιατί εύκολα τους λησμονάμε, αθετούμε τις υποσχέσεις μας και τους αφήνουμε εκτεθειμένους Στον Θεό. Να δεθούμε με τους αγίους.

Είναι η καλύτερη συντροφιά στη μοναξιά. Διώχνουν την παγωνιά. Έρχονται αμέσως. Ακούν αμέσως. Ο άγιος Νικόλαος είναι για τους αμαρτωλούς, ο Πρόδρομος είναι τόσο εύκολος, η Παναγία τόσο καταδεκτική, αλήθεια…

Δεν είναι μακριές οι νύχτες. Δεν είναι πολλά τα χρόνια. Να χαρείς τη χαρά. Πόσο πολύ αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο! Πόσο λυπάται ο Θεός που ο άνθρωπος δεν απολαμβάνει την αγάπη Του.

Αγρυπνία στο Άγιον Όρος
Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου,
Εκδόσεις Ακρίτας 2004

Πηγή: https://www.askitikon.eu/agiologio/ofelima-psychis/57840/moyseos-agioritou-ti-ginete-tis-nychtes/