• Αποτελεί κοινό μυστικό πως η καστοριανή γουνοποιία έχει γονατίσει.
• Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας- Ουκρανίας της κατάφερε ένα καίριο χτύπημα.
• Μερικοί μάλιστα έχουν φτάσει στο σημείο να μιλούν ακόμη και για μία ‘χαριστική βολή’. Στηριζόμενοι στο γεγονός ότι ακόμη και πριν από αυτόν το κλίμα δεν ήταν ιδιαίτερα καλό. Το κλήμα δηλαδή -ήτανε που ήτανε στραβό- πήγε και τόφαγε και ο ρωσικός γάιδαρος….
• Οπότε, το αληθινό ζητούμενο από δω και πέρα είναι η προβολή της τρέχουσας κατάστασης στο μέλλον…
• Τι μέλλεται να προκύψει στο μέλλον?
• Μόνον λογικές μαντεψιές μπορούμε να κάνουμε.
• Ας πούμε λοιπόν -σαν τις καφετζούδες- ότι σε τρία τέρμινα ο πόλεμος τελειώνει…
• Περιμένει μήπως στα σοβαρά κανένας καστοριανός γουνοποιός ότι οι δυο εμπόλεμοι θα αφήσουν κατά μέρους τα βασικά και τα πιάσουν τα έκτακτα?
• Πιστεύει κανείς ότι τα χρήματα που θα πέσουν από το διεθνές κεφάλαιο επάνω στους δυο φτωχοποιημένους-από-τον-πόλεμο λαούς δεν θα πάνε στο ψωμί αλλά στο παντεσπάνι τους?
• Ότι αντί να ξεκινήσει η οικονομία τους ξανά από τις υποδομές, θα επικεντρωθεί στα είδη πολυτελείας, σαν να λέμε -καλή ώρα- στα δικά μας τα καστοριανά γουναρικά?
• Το ότι όλοι οι καστοριανοί θα θέλαμε πολύ να συνέβαινε κάτι τέτοιο και να έφερνε έναν χαρωπό αντίκτυπο στην οικονομία της πόλης μας ούτε συζήτηση!!
• Αλλά σαν ενδεχόμενο είναι χλωμό.
• Κι παραμένει χλωμό επειδή η απλή λογική υπαγορεύει πως η πολυτέλεια μετά από μια καταστροφή ποτέ και πουθενά δεν συνέστησε προτεραιότητα. Απλά δεν γίνονται έτσι τα πράγματα στον κόσμο. Θα το θέλαμε σίγουρα πολύ-μα δεν συμβαίνει έτσι!
• Οπότε η καστοριανή αγορά, εκεί προς τα ΒΑ σύνορα της Ευρώπης, για αρκετά χρόνια εφεξής θα πρέπει να θεωρείται πρακτικά κλειστή.
• Τι απομένει?
• Απομένει ο υπόλοιπος κρύος κόσμος.
• Ο οποίος όμως, κατά τα ¾ του έχει συνταχθεί με το antifur κίνημα και κατά το 1/3 του ψωνίζει από την Κίνα η οποία χτυπάει αλύπητα τις τιμές.
• Θα εμφανιστεί άραγε κανείς ειλικρινής οικονομολόγος/ διεθνής αναλυτής στην Καστοριά ο οποίος θα αποτολμήσει να γυρίζει ρούγες και στενά και να διαλαλεί την πραγματική αλήθεια στον κόσμο? Να μπαίνει στα ‘μαγαζιά’ και να εξηγεί ρεαλιστικά το πώς έχουν τα πράγματα?
• Τόσο καιρό εγώ δεν είδα κανέναν και δεν νομίζω να είδατε κι εσείς…
• Μετά από 500 συνεχείς ημέρες πολέμου εδώ -στην μητρόπολη της ελληνικής γουνοποίας- δεν κινείται φτερό.
• Έχουμε βέβαια κάτι βουλευτές που πάνε και παρακαλούν τους υπουργούς και την κυβέρνηση να ποτίζουν κάπου-κάπου με επιδόματα και μποναμάδες τις αργούσες επιχειρήσεις αλλά αυτοί για την πάρτη τους το κάνουν. Για να μπορούν να βγαίνουνε μετά στα τοπικά ΜΜΕ και να φωνάζουν ‘δοξάστε με!!! • Έχουμε καποιους επιχειρηματίες που συνεχίζουν να βγάζουν σε αναστολή τους εργαζόμενους τους ώστε τα μισθά τους να τα επιβαρύνεται το κράτος, κι όχι οι ίδιοι…
• Έχουμε και κάποιους συνδικαλιστές που βγαίνουν στα κανάλια και λένε κουβέντες μεγαλεπίβολες του στυλ ‘η καστοριανή οικονομία στηρίζεται κατά 70% στην γούνα’!!!
• έχουμε και μια επανακινηθείσα «ΔΙΕΘΝΗ» έκθεση για την οποία ακούσαμε τα μύρια θετικά αλλά και πάλι ορισμένα συμπαγή, καθαρά και μετρήσιμα αποτελέσματα δεν αξιωθήκαμε να δούμε…
• Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κάτι άλλο. • Από κει και πέρα …. άκρα του τάφου σιωπή.
• Ζούμε όλοι μέσα σε μια περιρρέουσα γενική ατμόσφαιρα ανησυχίας και ανασφάλειας, και ουδείς γνωρίζει ουδέν, ουδείς συζητά για τίποτε. Αλλά το ανησυχητικά αρνητικό είναι ότι και δεν διανοείται κάποιος να πατήσει και το κουμπί που γράφει ‘ΜΕΛΛΟΝ’.
• Αντιθέτως όλοι παλεύουν να μπλοκάρουν κάθε κουβέντα που αφορά το αύριο, κάθε κουβέντα παραδοχής λαθών και κριτικής παγιωμένων καταστάσεων, βαφτίζοντας προκαταβολικά όσους πάνε να αποτολμήσουν κάτι τέτοιο ως ‘αρνησιπάτρηδες’ και ‘προδότες’.
• Το κυρίαρχο πνεύμα είναι πως αφού τα νέα δεν είναι καλά, ποιός ο λόγος να ασχολούμαστε?
• Αφού έτσι και αλλιώς κανείς δεν αντέχει να ακούει αλήθειες, το μόνο που μένει είναι να ακούει ευχές.
• Και είναι προς αυτή την κατεύθυνση σήμερα όλοι μαζί από κοινού συνασπισμένοι. Έμποροι, συνδικαλιστές και φορείς αντί να φροντίζουν διοργανώσουν μια ΜΕΓΑ-ημερίδα συνολικής και θαρραλέας επισκόπησης του θέματος προσκαλώντας σωρεία διεθνών ειδικών, περιορίζονται να κουβεντιάζουν την κατάσταση αναμεταξύ τους στα καφενεία, ή με τους λογιστές τους, περιορίζονται να στέλνουν αποστολές στο Μαντείο των Δελφών, να ανάβουν κανά κεράκι στις εκκλησιές, να ελπίζουν και να προσεύχονται.
• Οι δε φορείς και οι πολιτικοί του τόπου δεν παραλείπουν κάθε μέρα ανελλιπώς να κλωτσάνε το τενεκεδάκι να κυλάει λιγουλάκι παραπέρα….