Στην ημερίδα του Leader προχθές μάθαμε και ένα τελεσίδικο νέο. Η πόλη, λέει, της Καστοριάς, ΜΑΖΙ με το προάστιο της Χλόης (που θεωρείται πλέον ως αναπόσπαστο τμήμα του πολεοδομικού της ιστού), σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, έχει πληθυσμό ΑΝΩ ΤΩΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΙΛΙΑΔΩΝ κατοίκων κι αυτός είναι ο λόγος που εξαιρείται από τα προγράμματα Leader. Ωραία. να κλάψουμε για το leader. Αλλά εδώ το ζητούμενο δεν είναι να διεκδικήσουμε επιδοτήσεις. Το ερώτημα είναι άλλο:

Αν όντως αυτή η πόλη κατοικείται από 15.000 κατοίκους ,και αν όλοι αυτοί είναι πραγματικοί άνθρωποι με σώμα, αισθήσεις και νορμάλ κοινωνικότητα, τότε ΠΟΥ πηγαίνουν να διασκεδάσουν όλοι αυτοί τις Παρασκευές τους? Σε ποια μυστικά καταγώγια κρύβονται, σε ποιες κατακόμβες κατεβαίνουν και κανείς δεν τους παίρνει χαμπάρι?

Εχω ένα σωρό καταστηματάρχες φίλους, ξέρω ένα σωρό σερβιτόρους, ξέρω πρόσωπα που δουλεύουν σε υπηρεσίες εστίασης και αναψυχής, έχω ένα σωρό γνωστούς θαμώνες μαγαζιών, δεν μπορεί κανείς να με κατηγορήσει πως βρίσκομαι εκτός πιάτσας.

Ε λοιπόν τους ακούω όλους αυτούς να διατυπώνουν την ίδια επωδό. Κίνηση νέκρα. Μπορεί και να υπερβάλλουν λίγο, εντάξει, αφού, όσο και να πεις, όλο και κάτι κινείται, όλο και κάποιος κόσμος βγαίνει, όλο και κάποια μαγαζιά συντηρούν έναν αξιοπρεπή αριθμό πελατών. Αλλά τον φόρτο που λογικά θα περίμενε κανείς να συναντήσει σε μια πόλη με πληθυσμό 15.000 κατοίκων, ε αυτόν όντως, δεν τον βλέπει κανείς πουθενά. Οπότε μόνο σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα μπορεί κάποιος λογικά να καταλήξει.

Ο κόσμος στην Καστοριά έπαψε πια να βγαίνει και να κυκλοφορεί. Τουλάχιστον έχει σταματήσει να το κάνει με τον ρυθμό και στον αριθμό που το έκανε τις παλαιότερες εποχές.

Τώρα το γιατί ακριβώς συνέβη αυτό, μόνο μια μεγάλη κοινωνιολογική έρευνα μπορεί να το αποκαλύψει…