• Όποιος αποφασίσει να μείνει σε αυτή την πόλη θα πρέπει να σκεφτεί έναν τρόπο να βγάζει τα προς το ζην.
• Μόνο που εκείνο το παλιό σοσιαλιστικό μοτίβο, η φάμπρικα, δεν υφίσταται πλέον.
• Η τοπική οικονομία των μικροβιοτεχνιών γούνας, αυτή που τάϊσε γενεές και γενεές έχει παραδώσει προ πολλού το πνεύμα. Και άλλου τύπου βιομηχανίες, μεγάλες η μικρές, δεν υπάρχουν. Ποτέ δεν υπήρξαν σε αυτό τον τόπο.
• Κατά συνέπεια η λύση, που σε άλλες πόλεις είναι η κυρίαρχη, η λύση του ‘πάω εργαζόμενος σε μια μεγάλη εταιρία’ πρακτικά στην Καστοριά δεν υφίσταται ή περιορίζεται σε ένα πολύ μικρό αριθμό καταστημάτων εστίασης-αναψυχής ή σε κάποιες ξενοδοχειακές μονάδες μικρής δυναμικότητας που -και αυτές -παρουσιάζουν μια -εποχική δυστυχώς – κίνηση.
• Η μόνη πύλη που παραμένει ανοικτή είναι η καπιταλιστική επιχειρηματικότητα.
• Να ανοίξει δηλαδή κάποιος το δικό του μαγαζί και να εμπορεύεται εντός του προιόντα ή να παρέχει κάποιο είδος υπηρεσιών.
• Γίνεται? • Βεβαίως και γίνεται, μόνο που, χρόνο με τον χρόνο, στον τόπο αυτό που βρεθήκαμε η υλοποίηση ενός τέτοιου πλάνου καθίσταται όλο και δυσκολότερη.
• Και γίνεται δυσκολότερη γιατί το κεφάλαιο πτο οποίο θεωρητικά θα πρέπει να επενδυθεί συνήθως έχει προλάβει να ροκανιστεί στην αντιμετώπιση του τρέχοντος κόστους ζωής. Η αλήθεια είναι πως κάποτε η Καστοριάς είχε πολύ λίπος για κάψιμο.
• Οι τράπεζες ήταν φορτωμένες με καταθέσεις και με πολλαπλούς λογαριασμούς.
• Σήμερα το λίπος αυτό έχει πια καεί. Τα αποθεματικά έχουν πια εξανεμιστεί και δηλωτικό αυτής της πραγματικότητας είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός της μείωσης του αριθμού των τραπεζικών καταστημάτων. Εκεί που δεν υπάρχει πια χρήμα δεν υπάρχουν πια και τράπεζες να το μετράνε.
• Ο υποψήφιος λοιπόν καστοριανός επενδυτής -αν και εφόσον αποφασίσει να ρισκάρει το άνοιγμα μιας επιχείρησης σε έναν τόπο στον οποίο ελάχιστοι πια ψωνίζουν με φυσική παρουσία και ελάχιστα πια λεφτά ξοδεύουν για τα ψώνια τους- θα πρέπει να βρει και τα απαραίτητα κεφάλαια για να ξεκινήσει την δουλειά του….
• Οσο όμως και αν σκαλίσει την τσέπη του τα απαιτούμενα δεν πρόκειται να τα βρει.
• Οπότε αναγκαστικά θα στραφεί στις επιδοτήσεις.
• Και εδώ είναι που μπαίνει στην εξίσωση το καλό και φιλόστοργο ελληνικό κράτος το οποίο κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να τονίσει και να ενθαρρύνει την τοπική επιχειρηματικότητα.
• Φιλοδοξείς νέε μου να ανοίξεις την δική σου επιχείρηση?
• Εχει καλώς. Και μιας και βρίσκεσαι μέσα στις ηπειρωτικές περιοχές των Εδαφικών Σχεδίων Δίκαιης Μετάβασης έλα να σε επιδοτήσουμε μέσω ΕΣΠΑ έως και το 55% των εξόδων που θα κάνεις.
• Υπό μία προϋπόθεση όμως
• Να καταφέρεις να καλύψεις το 50% της ολικής επένδυσης με δικά σου κεφάλαια.
• Αν δηλαδή μας ζητήσεις… ξέρω γω…. μια επιχορήγηση, 100.000 ευρώ, θα πρέπει να μας ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ (με βεβαιώσεις, με συμφωνητικά με τράπεζες κ.λ.π.) ότι διαθέτεις ΉΔΗ εσύ ο ίδιος αυτό το κεφάλαιο των 100.000 ευρώ ή ότι έχεις εξασφαλισμένο ένα δάνειο, με το οποίο θα σταθείς ικανός να καλύψεις το ποσοστό της ιδίας σου συμμετοχής. Διαφορετικά, πάπαλα!
• Αποκλείεσαι μετά πολλών επαίνων.
• Πόσοι μπορούν στ’ αλήθεια να κάνουν με αυτόν τον τρόπο το όνειρο τους πραγματικότητα? Να ξεκινήσουν με δικά τους λεφτά, να πραγματοποιήσουν του κόσμου τα έξοδα και μετά να καταθέτουν τα τιμολόγια τους σε επιτροπές και να περιμένουν εγκρίσεις και να τους επιστραφούνε πίσω τα μισά?
• Ελάχιστοι.
• Αρα η ανάπτυξη καθηλώνεται και σε αυτή την πύλη και θα ζούμε, ξανά και ξανά, την μέρα της οικονομικής μαρμότας.