Η αλήθεια είναι πως κάποτε η Καστοριάς είχε πολύ λίπος για κάψιμο.

Οι τράπεζες ήταν φορτωμένες με καταθέσεις και με πολλαπλούς λογαριασμούς.

Σήμερα το λίπος αυτό έχει πια καεί. Τα αποθεματικά έχουν πια εξανεμιστεί και δηλωτικό αυτής της πραγματικότητας είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός της μείωσης του αριθμού των τραπεζικών καταστημάτων. Εκεί που δεν υπάρχει πια χρήμα δεν υπάρχουν πια και τράπεζες να το μετράνε.

Ο υποψήφιος λοιπόν καστοριανός επενδυτής -αν και εφόσον αποφασίσει να ρισκάρει το άνοιγμα μιας επιχείρησης σε έναν τόπο στον οποίο ελάχιστοι πια ψωνίζουν με φυσική παρουσία και ελάχιστα πια λεφτά ξοδεύουν για τα ψώνια τους- θα πρέπει να βρει και τα απαραίτητα κεφάλαια για να ξεκινήσει την δουλειά του….

Οσο όμως και αν σκαλίσει την τσέπη του τα απαιτούμενα δεν πρόκειται να τα βρει.

Οπότε αναγκαστικά θα στραφεί στις επιδοτήσεις.

Αν δηλαδή μας ζητήσεις… ξέρω γω…. μια επιχορήγηση, 100.000 ευρώ, θα πρέπει να μας ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ (με βεβαιώσεις, με συμφωνητικά με τράπεζες κ.λ.π.) ότι διαθέτεις ΉΔΗ εσύ ο ίδιος αυτό το κεφάλαιο των 100.000 ευρώ ή ότι έχεις εξασφαλισμένο ένα δάνειο, με το οποίο θα σταθείς ικανός να καλύψεις το ποσοστό της ιδίας σου συμμετοχής.

Διαφορετικά, αποκλείεσαι μετά πολλών επαίνων.