• Η ιστορία αυτή με τον υποτιθέμενο «παλαιοχριστιανό» είναι μια πολύ περίεργη ιστορία. Γιατί είναι μια ιστορία η οποία μπορεί -εκ πρώτης όψεως-να διαβάζεται από την καλή, εκ δεύτερης όψεως όμως μπορεί να διαβαστεί και από την ανάποδη. Αφού Ιδωμένη μέσα από έναν καθρέπτη, παύει να συνιστά μια ατομική περίπτωση και μετατρέπεται σε μια κοινωνική ακτινογραφία.
• Τι έχουμε στ’ αλήθεια εδώ?
• Η εν συντομία αφήγηση -έτσι τουλάχιστον όπως αυτή λανσαρίστηκε από τα δημοσιογραφικά media- είναι πως ένας Δημοτικός υπάλληλος της Εύβοιας παράτησε την υπηρεσία του, πήρε την οικογένεια του και πήγε να μείνει στα βουνά της Κορινθίας.
• Τα ΜΜΕ θα μπορούσαν βέβαια να είχαν σερβίρει την όλη ιστορία σαν μια απτή εφαρμογή εκείνων των αρχών και των παραγγελμάτων φυσικής διαβίωσης τα οποία ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου είχε συμπεριλάβει στο υπέροχο διήγημα του ‘τα Ψηλά Βουνά’, (που το 1918 πολιτογραφήθηκε και ως επίσημο αναγνωστικό του Δημοτικού).
• Προτίμησαν ωστόσο να το παρουσιάσουν ανάποδα.
• Σαν μια παραβατική, κατακριτέα και κοινωνικά ανάρμοστη ενέργεια. Ακρως χειρότερη από αντίστοιχες περιπτώσεις Ρομά.
• Το σπήλαιο που ο υπάλληλος άνοιξε πίσω από το διαμονητήριο του το βάφτισαν «λαγούμι» τον ίδιο τον βάφτισαν ‘παλαιοχριστιανό’. Του έδωσαν δηλαδή έναν τίτλο καθαρά ιδεολογικό ο οποίος ωστόσο δεν έχει ματακουστεί πουθενά αλλού και ποτέ ως σήμερα, και δεν υφίσταται και θρησκολογικά βρε παιδί μου, ώστε να τον ψάξει κανείς και να βγάλει κάποια άκρη…
• Ως κυριότερο αμάρτημα αυτού του χριστιανού (διορθώστε σε ‘παλαιοχριστιανού εσείς αν θέλετε) θεωρείται το ότι δεν άφηνε τα παιδιά του να πάνε σχολείο.
• Τους στερούσε το δικαίωμα της γνώσης.
• Σε μια άλλη χώρα της Δύσης θα επεμβαίνανε άμεσα οι κοινωνικοί λειτουργοί και την επόμενη μέρα θα περνούσε από τις κατακόμβες του το σχολικό να τα παίρνει.
• Εδώ ωστόσο είμαστε Hellas και τέτοια πράματα δεν γίνονται. Εδώ ανακατεύτηκε εισαγγελέας, αστυνομία, ανακριτές, νοσοκομεία κλπ Και κυρίως ανακατεύτηκε το facebook, που συνιστά και το κύριο μας εργαλείο για την επίλυση παρόμοιων ζητημάτων.
• Ένα δεύτερο αμάρτημα αυτού του χριστιανού είναι ότι – ενώ ήταν σκαστός από την εργασία του-πληρωνόταν.
• Και ως λογικός άνθρωπος σε αυτό το σημείο τώρα δεν μπορεί κανείς να αποφύγει τον πειρασμό να σκεφθεί:
• Μα καλά…. έφταιγε ο ίδιος που πληρωνόταν ή έφταιγε μήπως η Υπηρεσία, που, ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΟΤΑΝ, εξακολουθούσε να του καταβάλει μισθό?
• Και δεν μπορεί κανείς επίσης να μη γελάσει όταν ακούει κάτι ευτράπελα περί δήθεν ‘τηλε-εργασίας’ σε ανύπαρκτους υπολογιστές που δουλεύανε μέσα στις κατακόμβες δίχως ρεύμα…
• Κατά τα λοιπά στο όλο ζήτημα εμπεριέχονται και κάποιες άλλες κοινωνικές οχλήσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με …. υποψίες ‘αιμομιξίας’, με θέματα ελλιπούς καθαριότητας και υγιεινής της οικογένειας των Ροβινσώνων, με το κυνήγι με τόξα και βέλη αλλά και με την επιθετική τους συμπεριφορά εναντίον όποιου πλησίαζε στο τσαρδί τους σε μια άβολη (για αυτούς) απόσταση.
• Αλλωστε η αποκάλυψη της όλης υπόθεσης συνέβη εντελώς τυχαία όταν ο (παλαιο)χριστιανός με την κοτσίδα δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα νεύρα του και με την χρήση μιας Μολότωφ πυρπόλησε ο αυτοκίνητο ενός λαθροκυνηγού, ο οποίος πήγε εκεί να αφανίσει τους λαγούς που η οικογένεια προόριζε για το κυριακάτικο της στιφάδο.
• Συμπερασματικά
: • Σε αυτή την χώρα δεν διατρέχουμε τον κίνδυνο να πλήξουμε ΠΟΤΕ των ποτών.
• Ολο και κάποιοι θα αναλαμβάνουν να ξεφτιλίζουν το υποτιθέμενο εν λειτουργία κοινωνικό και κρατικό μας σύστημα κι όλο και κάποιοι θα θέτουν σε δοκιμασία τις οικογένειες τους και τα νεύρα μας.
• Ας ελπίζουμε μόνον να μη προκύψουν στο άμεσο μέλλον κι εδώ στα κοντινά μας τίποτε πεινασμένοι παλαιο-νεατρεντάλιοι και μας πάρουνε φαλάγγι ελλείψει των μεγαλόδοντων και των μαμούθ που είχανε στην εποχή τους….