– Αν ξεφυλλίσει κανείς παλιές φωτογραφίες της Καστοριάς θα διαπιστώσει ότι η αρχόντισσα μας δεν είχε φυλλοστόλιστο το στέμμα της ανέκαθεν. Ολες οι βουνοκορφές που την περιστοιχίζουν μόλις 40 ή 50 χρόνια πριν φάνταζαν γυμνές κι αποστερημένες από κάθε βλάστηση.

Οι πόλεμοι, οι κατοχές, η φτώχια κι η ανέχεια φαίνεται πως επέβαλαν μια βαριά κι ολική υλοτόμηση εκείνων των αρχαίων μακεδονικών δασών που περιέβαλλαν το κλεινόν άστυ μέχρι που σταδιακά οδήγησαν στην οριστική εξαφάνιση τους.

Χρειάστηκε να επέλθουν δραστικές αλλαγές στον τρόπο θέρμανσης των οικιών και στροφή σε άλλους τύπους καύσης και θέρμανσης προκειμένου να δοθεί στην περιαστική γη το περιθώριο να ανασυγκροτηθεί και να ανανήψει. Και εκεί όπου το πρασίνισμα δεν επιτεύχθη με φυσικό τρόπο, κατορθώθηκε με την ανθρώπινη παρέμβαση.

Ολη αυτή η πυκνόφυλλη χλωρίδα που σήμερα κοσμεί το ύψωμα της Καλλιθέας, το βουνό της λίμνης , τον χώρο του Νοσοκομείου, την λεωφόρο Ορεστείων, τον Σταυρό και τον γύρο της λίμνης, οφείλεται στο μεράκι και στο πείσμα πολλών καστοριανών που αγάπησαν και κατέβαλαν κοπιώδεις προσπάθειες για να ομορφήνουν με αλλεπάλληλες δεντροφυτεύσεις τον τόπο τους.

Όλα τα εντός και εκτός της σημερινής πόλης αλσύλια και δάση είναι γέννημα του τελευταίου γυρίσματος του 20 αιώνα και είναι πραγματικό ευτύχημα που όλες οι δημοτικές αρχές που μετά τον πόλεμο διαδοχικά βρέθηκαν στην ηγεσία των κοινών προστάτευσαν και διατήρησαν όλον αυτό τον πράσινο διάκοσμο της πόλης.

Σήμερα η Καστοριά διατηρεί μια πολύ καλή αναλογία μεταξύ των δομημένων επιφανειών και του πράσινου και βρίσκεται αρκετά επάνω από τον μέσο όρο των περιφερειακών πόλεων στην Ελλάδα.

Μακάρι να συνειδητοποιήσουμε την σημασία που έχουν τα δέντρα στην συλλογικότητα μας και να διαφυλάξουμε αυτό τον ζωντανό προκειμένου να περάσει ατόφιος στις επόμενες γενιές.