Είτε σχέση, είτε φίλος, είτε συγγενής… σε πόνεσε όταν έφυγε και σε πόνεσε γιατί είχες επενδύσει πάνω του, είχες επενδύσει στην σχέση και τα συναισθήματα που είχαν δημιουργηθεί. Είχες επενδύσει χρόνο, είχες κάνει όνειρα, είχες περάσει τις ομορφότερες στιγμές και τις χειρότερες καταστάσεις μαζί τους.
Θεώρησες λοιπόν ότι αυτό θα συμβαίνει από εδώ και πέρα θα χάνεστε – θα βρίσκεστε, θα σταματάτε να μιλάτε, θα βρίσκετε μια αφορμή θα ξεκινάνε τα πράγματα από την αρχή, ίσως να λέτε και τα όσα συνέβησαν όσο δεν είχατε επικοινωνία και όλα φαίνονται καλά σαν τις ταινίες που βλέπουμε στο σινεμά, σαν τις σειρές που δεν θες να τελειώσουν και σαν εκείνα τα έργα που έχουν μόνιμα ένα happy end ό,τι και να συμβαίνει στο ενδιάμεσο. Δεν παρατήρησες όμως ότι αυτές οι φορές που χανόσασταν γίνονταν συχνότερες. Τα διαστήματα ανάμεσα στις φορές πριν την επανένωση μεγάλωναν και τα πράγματα που τσακωνόσασταν ήταν όλο και πιο σοβαρά…
Με τη μια η με την άλλη αφορμή το χάσμα της επικοινωνίας μεγάλωνε και το νοητό σχοινί που σας ένωνε τεντωνόταν μέχρι που μοιραία έσπασε, ή ακόμα πιο μοιραία, κάποιος από τους 2 το άφησε, θέλοντας να σπάσει αυτό τον κύκλο γεγονότων που έφερναν ξανά και ξανά στην επιφάνεια συγκεκριμένα συναισθήματα που δεν ήταν ευχάριστα και ήταν δύσκολο να ειπωθούν από τον ένα και να κατανοηθούν από τον άλλον. Μπορεί να το άφησαν αποφασιστικά μετά από σκέψη με το εγώ τους που τους έλεγε ότι η σχέση είχε φτάσει σε τέλμα, μπορεί να το άφησαν από παρόρμηση γιατί είδαν ότι μπροστά τους ανοιγόταν δρόμος για καλύτερη σχέση. πιο εύκολη και ξεκούραστη, που δεν θα χρειάζεται τόσο κόπο και προσπάθεια, μπορεί να το άφησαν από κούραση για την επαναλαμβανόμενη κατάσταση η οποία τους έφθειρε. Μπορεί να το άφησαν αυτοί, μπορεί να το άφησες και εσύ. Ίσως να είχε έρθει και η ώρα για να σπάσει το σχοινί και να εκτονωθεί η ένταση..
Θα ξαναρθεί όταν δεν θα βρουν άλλον σαν εσένα γιατί μέσα από τις επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις είχαν ξεχάσει ποσό ξεχωριστός ήσουν, είχαν ξεχάσει ότι τσακωνόσουν επειδή προσπαθούσες να σώσεις όσα δεν σώζονταν και αυτό επειδή τους θεωρούσες σημαντικό κομμάτι στη ζωή σου. Είναι τόσα πολλά άλλωστε που τους έδωσες να θυμούνται, το ‘στειλε μου όταν θα φτάσεις’, οι βόλτες σας, οι συμβουλές σου, ο τρόπος που κοίταζες εάν ήταν σκεπασμένος τα βράδια, το μήνυμα σου για να τσεκάρεις αν όλα ήταν καλά όταν την είχες αφήσει με άσχημη διάθεση, την αγαπημένη τους σοκολάτα, τις μικρές εκπλήξεις, τα κομπλιμέντα που τους έκανες όταν δεν είχαν καλή διάθεση, τις αγκαλιές για να νιώσουν ασφάλεια, το βλέμμα σου για να σιγουρευτείς ότι ήταν χαρούμενοι όταν δεν πρόσεχαν ότι τους παρατηρείς…
Όλα πράγματα ανεκτίμητα, πράγματι, που οι περισσότεροι δεν είναι αρκετά τυχεροί για να τα βιώσουν στη ζωή τους έστω και μια φορά. Θα τους λείψει ο τρόπος που τους αγαπούσες γιατί δεν θα τον ξαναβρούν στους ενθουσιασμούς και τις σχέσεις συμφέροντος που δημιουργούν. Όταν θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να πείσουν ούτε τους εαυτούς τους ότι είναι καλά, θα προσπαθήσουν να ξαναδημιουργήσουν φωτιά από τις στάχτες, γιατί η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές και ήταν κάτι που δεν πέρασε σίγουρα από το μυαλό τους όταν άφηναν το δικό σας σχοινί για κάποιο άλλο.
Θα ψάξουν για εσένα σε άλλο άτομο και δεν θα βρουν ούτε απομίμηση.
Όταν συμβεί αυτό θυμήσου όλες τις λεπτομέρειες, βίωσε όλα τα συναισθήματα, βαλε τις σκέψεις σου σε τάξη και κάνε το επόμενο βήμα….οποίο και να είναι, θα είναι το σωστό .
Γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα! Πάντα ήξερες!
Έγραψε η Κωνσταντίνα Γκίζη