Αυτό που συμβαίνει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας έχει μια μοναδική κοινωνιοψυχική διάσταση εξαιρετικά πρωτότυπη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σε αυτή την χώρα ζει ένας -λαός ο οποίος ψηφίζει σταθερά ένα -ίδιο κατά βάση- πολιτικό προσωπικό προς το οποίο στην συνέχεια στρέφει όλο τον θυμό και τα απωθημένα του.

αυτός ο λαός έχει επινοήσει μια εξαιρετικά βολική εξίσωση. Απο την μια θεωρεί τον εαυτό του τίμιο, καλοσυνάτο, ευπροσήγορο, κοινωνικά και ηθικά τελειωμένο κι από την άλλη θεωρεί αιτία όλων των δεινών της χώρας την ύπαρξη 300 ανθρώπων που τον διοικούν.

Οπως στην αρχαιότητα οι εβραίοι φόρτωναν όλα τα κρίματα τους σε ένα τραγί και το έδιωχναν στην έρημο, έτσι κι οι Ελληνες σήμερα τα φορτώνουν σε 300 ‘λαμόγια’ και ‘απατεώνες’, τα οποία (παρ’ ολα αυτά) δεν τα διώχνουν, παρά τα ψηφίζουν και τα ξαναψηφίζουν, για να είναι πάντα μαζί τους και να εκτονώνονται επάνω τους.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΕΚΙΝΖΟΓΛΟΥ