• Αμα πάρετε μια καθημερινή εφημερίδα ή αν περιδιαβείτε ένα ειδησεογραφικό site και μαρκάρετε όλα τα άρθρα τα οποία άμεσα ή έμμεσα αναφέρονται σε συναισθήματα, στο τέλος στα χέρια σας δεν θα μείνει κανένα σημαντικό υπόλοιπο.
• Κι αυτό επειδή δεν υπάρχει σχεδόν καμία είδηση η οποία έμμεσα ή άμεσα να μην συνδέεται με κάποιο συναίσθημα, είτε αυτό είναι η αγανάκτηση είτε η οργή για κάποια πολιτικά δεδομένα, είτε ο φόβος για ενδεχόμενα συναπατήματα με τρέχουσες απειλές, είτε η θλίψη και η αγανάκτηση για ατυχήματα που κόστισαν ζωές όπως –κακή μας ώρα εκείνο των Τεμπών.
• Το πρόβλημα ωστόσο που θέλω να θίξω εδώ είναι άλλο:
• Εχω την στέρεα εντύπωση ότι το μεγαλύτερο μέρος του αντιπολιτευόμενου πολιτικού προσωπικού αυτής της Χώρας έχει επιδοθεί σε έναν πρωτοφανή αγώνα αξιοποίησης αυτού του τόσο τραγικού περιστατικού, προκειμένου να εξοντώσει την κυβερνητική πλειοψηφία.
• Με άλλα λόγια συνειδητά και σκόπιμα ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΕΪ ένα δυστύχημα και το μεταχειρίζεται σαν ένα χυδαίο πολιτικό εργαλείο.
• Μα πρόκειται για ένα δυστύχημα -θα αντιτείνουν πολλοί- το οποίο έχει όντως μια στενή σχέση με την πολιτική. • Μπορεί. • Αλλά έτσι θα πρέπει κατεπειγόντως να αποσυνδεθεί από το συμβάν και να συζητηθεί σε άλλο κύκλο με άλλες παραμέτρους. Καθαρά πολιτικές και σε βάθος πολλών διακυβερνήσεων.
• Εδώ αντιθέτως έχουμε ‘επικεντρώσεις’. Τι εννοώ?
• Κατηγορείται για παράδειγμα η κυβέρνηση ότι προχώρησε σε ‘Συγκάλυψη»
• Τι συγκάλυψε όμως?
• Η μια χρήση αυτής της καταγγελίας μένει απροσδιόριστη, επίτηδες προφανώς, έτσι ώστε οι καταγγέλοντες να την επισείουν ως μια αέναη απειλή εναντίον του οποιουδήποτε τους κάνει κέφι.
• Συγκαλύψατε!
• Μα….
• Δεν έχει μα!!!
• Η άλλη εκδοχή τυγχάνει καλύτερης συγκεκριμενοποίησης. • Μπαζώσατε το χώρο του ατυχήματος, λένε. Αρα….
• Τι άρα?
• Κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να σκεφθεί λογικά και να ρωτήσει:
• Τι είδους υλικό είναι αυτό το οποίο χύθηκε στο χώμα και μπορεί να εντοπιστεί σε αυτό ενώ δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο στα τοιχώματα του βαγονιού το οποίο το μετέφερε…
• Πόσο ηλίθιος θα πρέπει να είναι στ αλήθεια ένας ‘Συγκαλύπτης’ την στιγμή που επιχειρεί να δυσκολέψει τον εντοπισμό αυτού του υλικού στο χώμα μπαζώνοντας το την ίδια στιγμή που δεν κάνει το παραμικρό για να το σφουγγαρίσει από το βαγόνι που το μετέφερε….
• Είναι να απορείς επίσης γιατί δεν βγαίνει κάποιος και να ρωτήσει:
• Με ποια μέτρα και σταθμά μπορεί να κατηγορηθεί ως υπεύθυνος ενός σιδηροδρομικού ατυχήματος ένας Υπουργός Συγκοινωνιών την ίδια ώρα που οι άμεσα εμπλεκόμενοι σε αυτό θυτες (σταθμάρχες/ελεγκτές/ διοικητές/ CEO/ κλπ. απαλλάσσονται κάθε κατηγορίας?
• Προφανώς και εδώ δεν λειτουργούν οι αναμενόμενες λογικές συνάφειες μεταξύ αίτιων και αιτιατών.
• Εφαρμόζονται αυθαίρετες υπερβάσεις. Επιλέγεται ένας αποδιοπομπαίος τράγος της αρεσκείας του καθενός και στοχοποιείται κατά βούληση.
• Ναι εντάξει, μόνον που θα πρέπει να παραδεχθούμε πως κάτι τέτοιο δεν συνιστά ούτε μια λογική διαδικασία, ούτε μια αντικειμενική έρευνα, ούτε μια ορθη συναρμολόγηση στοιχείων, ούτε έχει ελπίδες να καταλήξει σε μια τόσο προσδοκούμενη και ευελπιστούμενη απονομή δικαιοσύνης -όπως ευρέως διατυμπανίζεται…
• Ισα -ίσα που σημαδεύοντας την κορυφή μιας ιεραρχίας το μόνο που καταφέρνει κάποιος στο τέλος είναι να αθωώνονται οι κατ’ εξοχήν ένοχοι.
• Τα Τέμπη όπως και να το κάνουμε ήταν ένα ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ.
• Οσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε μερικούς.
• Δεν ήταν έγκλημα γιατί κανένας δεν ξύπνησε εκείνο το πρωινό με την σκέψη του πώς θακατάφερνε να αφανίσει 57 ανθρώπους.
• Δεν ήταν Δολοφονία γιατί κανένας δεν είχε ΔΟΛΟ (πρόθεση) να φονεύσει.
• Απλά συνέβη μια μοιραία ακολουθία λαθών που κατέληξαν στην σύγκρουση. Μια ακολουθία η οποία θα συζητηθεί ενώπιον ακροατηρίου με ανοιχτές πόρτες, όπως ακριβώς ταιριάζει σε κάθε δημοκρατική χώρα.
• Κι όποιος κόπτεται για δικαιοσύνη δεν έχει παρά να περιμένει. Οποιος χτυπιέται για ‘ανυπαρξία δικαιοσύνης σε μια υπόθεση οποία δεν έχει ακόμη εκδικαστεί είτε δεν έχει την παραμικρή ιδέα από το πώς προχωρούν αυτά τα πράγματα είτε το κάνει σκόπιμα για δικούς του, πολύ ύποπτους και πονηρούς λόγους….