Στέκομαι στο παράθυρο εκεί, αγκαλιά με ένα ποτήρι από το αγαπημένο μου κόκκινο ημίγλυκο κρασί, κι ατενίζω το φεγγάρι. Είναι μία από αυτές τις βραδιές που τα μάτια χάνονται στην θέα του και η σκέψη σου μοιάζει να μην μπορεί να φύγει από το κεφάλι μου. Έχει πανσέληνο απόψε και λείπεις. Μου λείπεις.
Ή τουλάχιστον έτσι μου αρέσει να λέω. Είναι ωραίο να έχεις κάποιον να σου λείπει, λένε. Να σκέφτεσαι συνεχώς τις στιγμές που πέρασες μαζί του, πολλές ή λίγες. Να μην μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ επειδή είχε την ιδέα να τρυπώσει στο κεφάλι σου και να μην σε αφήνει σε ησυχία. Να είναι μακριά σου αλλά να νομίζεις ότι τον βλέπεις παντού και να ψάχνεις την παρουσία του σε κάθε ευκαιρία. Να χαζεύεις τις φωτογραφίες του και να φέρνεις στο μυαλό σου εκείνο το βλέμμα του και την αγκαλιά του. Να νοσταλγείς την εποχή εκείνη που αισθανόσουν ότι άγγιζες την ευτυχία, γιατί έτσι πρέπει να σε κάνει να νιώθεις ο έρωτας.
Ξέρω καλά πως είναι να διεκδικείς κάποιον, μου άρεσε άλλωστε πολλές φορές να έχω τον ρόλο του κυνηγού και το αίσθημα του ότι κατάφερα κάτι. Έχω διανύσει χιλιόμετρα, έχω στείλει απεγνωσμένα μηνύματα, έχω εμφανιστεί σε αεροδρόμια, λιμάνια και σταθμούς ΚΤΕΛ για να δω για πέντε λεπτά εκείνον τον κάποιον. Έχω κάνει στέκι μου τα στέκια του, έχω κάνει φίλους μου τους φίλους του και εχθρούς μου τους εχθρούς του, έχω μάθει τα πάντα για εκείνον, έχω βάλει κάτω το εγώ μου, έχω δείξει το ενδιαφέρον μου με χίλιους τρόπους.
Αλλά αγάπη μου, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει τίποτα από αυτά για σένα. Ούτε έστειλα το απεγνωσμένο εκείνο μήνυμα, ούτε έψαξα να σε βρω, ούτε προσπάθησα να βρεθώ στον δρόμο σου. Δε με ένοιαξε λεπτό η γνώμη των δικών σου ανθρώπων, ούτε ρώτησα να μάθω πώς περνάς χωρίς εμένα. Δεν υποχώρησα σε τσακωμούς και έβαλα τον εαυτό μου πιο πάνω. Δεν έκανα την υπέρβαση για σένα κι έτσι το μόνο μέρος που υπάρχεις τώρα πια είναι κάπου στο μυαλό μου.
Αν πραγματικά θέλαμε κάποιον και μας έλειπε όπως αβίαστα δηλώνουμε, δε θα περιφερόμασταν γύρω γύρω περιμένοντας ένα θαύμα. Θα κινούσαμε γη και ουρανό για τον άνθρωπο που μας λείπει και που αποζητάμε, για τον άνθρωπο αυτό που δε φεύγει από το μυαλό μας στιγμή. Δε θα αφήναμε τίποτα στην τύχη ή στο χέρι του άλλου. Ο έρωτας είναι από μόνος του μια τρέλα κι αν πραγματικά μου έλειπες, θα ήμουν με την πρώτη ευκαιρία εκεί.
Τα έχουμε πει και μας τα έχουν πει αυτά τα λόγια, χωρίς πολλές φορές να μπορούμε να διακρίνουμε αν είναι αληθινά ή όχι. Αληθινό είναι καθετί που εκείνη την στιγμή που λέγεται, το εννοούμε. Την επόμενη στιγμή, όλα μπορεί να είναι διαφορετικά, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως πως δεν υπήρξε αλήθεια σε αυτά τα λόγια.
Δεν ξέρω αν ευθύνεται ο εγωισμός μου που δε σε διεκδίκησα ή αν απλά δεν με ενδιέφερες τόσο όσο νόμιζα. Το κρασί τελειώνει αλλά η σκέψη σου υπάρχει ακόμα.Ίσως να μην έχω το δικαίωμα να λέω ότι μου λείπεις τελικά.
Συντάκτης: Κορίνα Γιούρου
