Ολο και λιγότεροι είναι οι νέοι και οι νέες που επιλέγουν να παραμείνουν στα πάτρια εδάφη μετά την αποφοίτηση τους από το Λύκειο. Γιατί, τι αλήθεια μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος 20-25 ετών σε αυτή την πόλη και σε αυτόν τον νομό?

Με τι να ασχοληθεί, που να δουλέψει ποια πόρτα γραφείου και επιχείρησης να χτυπήσει και να αναζητήσει δουλειά?

Πως μπορεί ένας νέος -ή ακόμη κι ένας μεσήλικας- σε αυτόν τον τόπο να βγάλει τα προς το ζην, να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές μεροκάματο που θα του επιτρέψει μια στοιχειώδη ασφάλεια, μια πεποίθηση ότι θα είναι ικανός να στήσει οικογένεια , να φτιάξει ένα σπιτικό, να αναθρέψει με την σειρά του και αυτός μια καινούργια γενιά ανθρώπων?

Η θα μείνει εδώ και θα ψευτοσυντηρείται με την όποια σύνταξη των παππούδων ή με τα «στη χάση και στη φέξη» μεροκάματα των γονιών του ή θα κάνει τα μπογαλάκια του για άλλες πολιτείες.

Ολοι αντιλαμβάνονται ότι ζούμε πια μέσα σε ένα τεράστιο οικονομικό τέλμα.

Σε μια οικονομική κινούμενο άμμο που καταπίνει τα πάντα και δεν αφήνει αλώβητο κανένα σταθερό θεμέλιο για μια μελλοντική ευφορία και ευδοκίμηση.

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ