• Το εικαστικό δρώμενο της Μητροπόλεως μας έδωσε την ευκαιρία να βγάλουμε ένα σωρό πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

• Το πρώτο από αυτά είναι ότι η εικόνα του άδειου και εγκαταλειμμένου δρόμου μας πληγώνει όλους. Μας θίγει, μας προσβάλει, μας ανησυχεί ακόμα και μας φοβίζει.

• Στις χαίνουσες βιτρίνες των πάλε ποτέ καταστημάτων που στο όχι και τόσο μακρινό μας παρελθόν έσφυζαν από εμπορική κίνηση και ζωή, βλέπουμε πλέον να απεικονίζεται ένα μαύρο και δυσοίωνο μέλλον για αυτή την πόλη το οποίο δεν θα θέλαμε με τίποτε να βιώσουμε.

• Το δεύτερο συμπέρασμα μας είναι ότι αυτή η πόλη εξακολουθεί να έχει ανθρώπους με τσαγανό, με φιλότιμο και με λειτουργικές ιδέες. Αφού το έργο της αναβίωσης της άνω πόλης το απαρνήθηκαν και το κατέθεσαν παρά πόδα όλες οι τοπικές αρχές, αναγκαστικά το πήραν στα χέρια τους οι ίδιοι οι πολίτες.

• Αν δεν μπορούμε νάχουμε βιτρίνες γεμάτες εμπορεύματα σκέφτηκαν, τουλάχιστον ας βάλουμε ΚΑΤΙ να δείχνουμε πίσω από αυτές. Για να ξορκίσουν τον ξεπεσμό άρχισαν να μετατρέπουν το Τσιαρσί σε ένα μακροσκελές και μόνιμο εκθετήριο μεγατόνων.

• Γέμισαν με έργα τις άδειες βιτρίνες και άλλαξαν την εικόνα της περιοχής επί το θετικότερο.

• Το τρίτο συμπέρασμα είναι η εκείνη άλλη πλευρά της καστοριανής εικαστικότητας. Εκείνη που είδαμε στα βίντεο και στα επιτόπια ρεπορτάζ. Εκείνη που έχει να κάνει με την κατ’ επίφαση ‘τέχνη’ των καμαριών αυτής της πόλης. Το μουτζούρωμα των τοίχων με διαστροφικές υπογραφές και συνθήματα. Όλα εκείνα τα οποία οι φερέλπιδες νεολαίοι μας πάνε και αποτυπώνουν επάνω στα ντουβάρια, στα τζάμια στους κάδους και στους στύλους Ολη εκείνη την προσπάθεια να εκφράζουν με τα σπρέι τα εσώψυχα τους. Την εσωτερική τους διαύγεια, τον πλουραλισμό των σκέψεων και συναισθημάτων τους…

• Το τέταρτο και –δυστυχώς- το πλέον ρεαλιστικό συμπέρασμα είναι ότι η όλη αυτή η επιχείρηση αναζωογόνησης δεν ήταν δομική. Ηταν καθαρά περιγραφική.

• Η Τέχνη άλλωστε ποτέ της δεν τα κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο γύρω της

• Πάντοτε τον περιέγραφε. Καταδείκνυε τις υπερβολές και τις ελλείψεις του.

• Θυμηθείτε την Γκουέρνικα του Πικάσο η οποία επουδενί δεν φρέναρε, απλά αποτύπωσε την σύνθλιψη μιας πόλης. Με τον ίδιο τρόπο και με το ίδιο μέτρο, η πινακοθήκη της Μητροπόλεως δεν είναι δυνατόν να αναχαιτίσει την φθορά και την εγκατάλειψη. Απλώς την επιχρωματίζει.

• Σκεφθείτε πως θα ήταν εάν έπαιρνε κάποιος έναν χρωστήρα και πήγαινε να χρωματίσει με φωτεινά χρώματα το κάθε στραβοκαρφωμένο δοκάρι στην παράγκα του Καραγκιόζη.

• Θα κατάφερνε σίγουρα να την κάνει να φαίνεται εντυπωσιακότερη, μα δεν θα καταφέρει διόλου να την αλλάξει. Η παράγκα θα παρέμενε εις το διηνεκές παράγκα.

• Σαν πρώτο βήμα λοιπόν μπορούμε να πούμε πως το σεργιάνι της Τέχνης στην άνω πόλη της Καστοριάς κατάφερε να ανακινήσει τα ύδατα.

• Από δω και πέρα θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν το μήνυμα κατάφερε να φτάσει στα ανώτερα κλιμάκια και εάν τελικά οργανωθούν κάποια μεθοδικότερα εγχειρήματα ουσιαστικής (και όχι μονο συμβολικής) αναβίωσης….