Ιδιαίτερα δύσκολη αποδεικνύεται η προσέγγιση των αντικειμενικών αξιών με τις εμπορικές τιμές στις οποίες πραγματοποιούνται οι αγοραπωλησίες ακινήτων. Η συνεχιζόμενη άνοδος των τιμών ακινήτων έχει δημιουργήσει ήδη νέο χάσμα μεταξύ αντικειμενικών και εμπορικών τιμών, δύο μόλις χρόνια μετά την τελευταία αναπροσαρμογή των τιμών ζώνης, που χαρακτηρίστηκε από μεγάλες αυξήσεις σε αρκετές περιοχές.

Το κέρδος για των πωλητή

Το γεγονός ότι σήμερα το 60%- 70%% των αγοραπωλησιών γίνεται αποκλειστικά με μετρητά, διευκολύνει τέτοιες πρακτικές. Παρότι εκ πρώτης όψεως αυτό δεν φαίνεται να έχει κάποιο όφελος για τον πωλητή, μια και δεν φορολογείται η πώληση κατοικίας, εντούτοις, όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, αυτό συνήθως γίνεται όταν ο πωλητής είναι ελεύθερος επαγγελματίας ή επιτηδευματίας κι έχει οφειλές προς την εφορία ή τα ασφαλιστικά ταμεία. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται η δέσμευση σημαντικών ποσών για την εξυπηρέτηση των χρεών αυτών.

Το συμφέρον του αγοραστή

Αντίστοιχα, ο αγοραστής έχει συμφέρον να αναγραφεί χαμηλότερη τιμή στο συμβόλαιο, καθώς μειώνει το συνολικό κόστος του προς την εφορία (φόρος μεταβίβασης), το υποθηκοφυλακείο, την αμοιβή του μεσίτη και του συμβολαιογράφου. Για ένα ακίνητο αξίας 150.000 ευρώ, η αμοιβή του συμβολαιογράφου είναι 1.500 ευρώ, ο μεσίτης θα εισπράξει 4% επί της αξίας, ήτοι 3.000 ευρώ από τον πωλητή και 3.000 ευρώ από τον αγοραστή, ενώ 1.280 ευρώ είναι το κόστος εγγραφής στο υποθηκοφυλακείο.