Στις 24 Ιουνίου γιορτάζονταν τα γενέθλια του Ιωάννη Προδρόμου.

Γιορτάζονταν με μεγάλη λαμπρότητα.

Ήταν η γιορτή των κοριτσιών, Έτσι τη λέγαν στο χωριό.

Όλα τα κορίτσια έβγαιναν έξω στα χωράφια να μαζέψουν το «Λουλούδι του Αϊ Γιάννη», τα λεγόμενα «γιαννάκια», τα οποία έχουν έντονη και ωραία μυρωδιά.

Με τα λουλούδια αυτά οι γυναίκες των κεραμάρηδων τα υποδέχονταν.

Η γιορτή λάμβανε πανηγυρικό χαραχτήρα με χορούς στην ύπαιθρο και πολλά τραγούδια.

Τόπος συγκέντρωσης ήταν κυρίως ο Αϊ-Λιας.

Τα αγόρια με τριχές στους ώμους ανηφόριζαν προς το ύψωμα του Αϊ-Λιά.

Εκεί έριχναν στα ψηλά κλωνάρια τις τριχές και κάνανε πρόχειρες κούνιες.

Με αυτόν τον τρόπο παίζαν μέχρι το βράδυ, τραγουδώντας τοπικά τραγούδια της ημέρας.

Επίσης εκείνη την μέρα μαζεύανε φτέρες (αυτοφυές φυτό στο χωριό μας, δείγμα όξινου εδάφους), τις οποίες αφού στεγνώνανε, χρησιμοποιούσαν για το γέμισμα των στρωμάτων και μαξιλαριών ύπνου.

Μια τέτοια γιορτή αποφάσισαν, όπως λένε οι παλιοί, να συνεορτάσουν οι νέοι του Σκιερού και οι Πετροπουλακιώτες.

Συναντήθηκαν στη θέση «Πατσίβαλο».

Άρχισαν τα τραγούδια, τα πειράγματα, μετά λογομάχησαν και αφού παρεξηγήθηκαν μεταξύ τους,

χτυπήθηκαν άγρια, άνοιξαν κεφάλια από τις πέτρες που πετούσαν οι νέοι και έτσι

η συνάντηση είχε τραγικό τέλος με κλάματα αντί τραγούδια.

Η ομάδα του Σκιερού ήταν πιο δυνατή και άγρια.

Έτσι λοιπόν η ωραιότερη γιορτή του χωριού μας κατέληξε σε δράμα, ασυνήθιστο γεγονός για μας, αλλά η γιορτή δεν έχασε την αξία της.

απο τη γιορτη της αναληψης