Ακόμη δεν έχει ξημερώσει. Η πόλη κοιμάται. Την ατελείωτη αυτή ησυχία διακόπτει, ξαφνικά ο ήχος των φορτηγών. Είναι το πρώτο σημάδι ζωής που φανερώνει ότι η μέρα έχει μόλις ξεκινήσει. Είναι οι πρώτοι εργάτες που πιάνουν δουλειά. Είναι εκείνοι που ξεκινούν τη μέρα τους από τα ξημερώματα για να καθαρίσουν τους δρόμους και να αδειάσουν τους κάδους. Είναι οι μαχητές μιας σκληρής και δύσκολης καθημερινότητας. Ανάμεσα τους, δίνουν το δικό τους αγώνα και γυναίκες. Και είναι αυτές που θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω για να ανταπεξέλθουν σε μια, ομολογουμένως σκληρή δουλειά.
Στην Καστοριά εργάζονται καθημερινά πέντε γυναίκες στα απορριμματοφόρα και τρείς οδοκαθαρίστριες, που δεν υπολογίζουν αν έχει ξημερώσει καλά, αν είναι χειμώνας ή αν κάνει αφόρητη ζέστη. Πρέπει να βγουν εκεί έξω, γιατί αυτή είναι η εργασία τους.
Εκεί, στον αγώνα της καθαριότητας συναντήσαμε την κα. Δέσποινα, η οποία εργάζεται στην υπηρεσία του Δήμου Καστοριάς εδώ και 15 χρόνια. «Η μέρα μου ξεκινά νωρίς το πρωί, από τις 6 τα ξημερώματα, πολλές φορές και από τις 4, όταν είμαι στο πρώτο δρομολόγιο», τόνισε η κα. Δέσποινα και υποστήριξε ότι στην αρχή τουλάχιστον, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα για την ίδια. Χαρακτηριστικά μας είπε ότι: «Η δουλειά αυτή είναι πολύ δύσκολη για μια γυναίκα. Θέλει δύναμη, αντοχή και πάνω από όλα να συνηθίσει την πολύωρη εργασία και βρωμιά. .
Τι θα συμβούλευε, όμως η ίδια σε μια γυναίκα που θα ξεκινήσει τώρα μια τέτοιου είδους εργασία; Η κ. δέσποινα μας απάντησε ότι: «Θα πρέπει να είναι γερή, δυνατή και να έχει κουράγιο. Αν και εμείς ξέραμε που ερχόμασταν, η αρχή ήταν πολύ δύσκολη μέχρι να συνηθίσεις. Τώρα εγώ προσωπικά μπορώ να ανταπεξέλθω σε όλα τα δρομολόγια και είμαι ευχαριστημένη. Είναι η δουλειά μου και θα συνεχίσω να την κάνω».
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι υπεράνθρωπες ήταν οι προσπάθειες που κατέβαλαν και οι οδοκαθαρίστριες στην αρχή της πανδημίας. Την ώρα που όλος ο κόσμος ήταν κλεισμένος στο σπίτι του, εκείνες παρέμεναν στο πόστο τους για να διατηρήσουν την πόλη καθαρή.
Από την από την άλλη πλευρά δε λείπουν και τα παράπονα του κόσμου. Φυσικά έχουν και οι πολίτες τις ευθύνες τους. Όπως επίσης, έχουν δίκιο στο ότι ζητούν το αυτονόητο, μια πόλη καθαρή και περιποιημένη.
«Η έλλειψη προσωπικού είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα μας», δήλωσε η κα Μαρία, η οποία τα τελευταία πέντε από τα δέκα χρόνια που βρίσκεται στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Καστοριά, εργάζεται ως επόπτρια. Η ίδια υπογράμμισε ότι: «Παρά την έλλειψη προσωπικού προσπαθούμε όλα τα δρομολόγια να είναι ίσα μεταξύ τους. Να μην επιβαρύνεται δηλαδή κανένας συνάδελφος με επιπλέον περιοχές ή κάδους. Στη δουλειά αυτή υπάρχουν και αρκετές γυναίκες, οι οποίες οφείλω να ομολογήσω ότι είναι πάρα πολύ καλές. Δεν υστερούν έναντι των ανδρών. Είναι καλές εργαζόμενες, αλλά και πολύ καλοί χαρακτήρες. Αρκεί να φανταστεί κανείς τις δυσκολίες που έχει από μόνη της η φύση της δουλειάς. Αντιμετωπίζουν συχνά βάρη, βρωμιά, αντίξοες καιρικές συνθήκες. Για μια γυναίκα είναι ακόμη πιο δύσκολα, γιατί έχει και το σπίτι της, την οικογένεια της και έτσι επιβαρύνεται επιπλέον».
Οι οδοκαθαρίστριες εργάζονται και οι ίδιες ασταμάτητα όλη την εβδομάδα, εξήμισι ώρες την μέρα, ακόμα και τις αργίες, όταν η δουλειά είναι τότε ακόμα περισσότερη. Η υπηρεσία, άλλωστε είναι 24ωρου βάσεως. Εάν κάποιος τις συναντήσει στους δρόμους, σκυμμένες να κυνηγούν σκουπίδια, ας τις χαρίσει λοιπόν, απλόχερα μια εγκάρδια ‘καλημέρα’ θα τις αναπτερώσει το ηθικό για να συνεχίσουν μια ακόμη δύσκολη μέρα.