Παρασκευή 17 Αυγούστου 1951, Κέρκυρα: Η 16χρονη Βάντα Πιέρρη έχει πάει για μπάνιο στην παραλία του Μον Ρεπό μαζί με τον 18χρονο σύντροφο της Γιώργο Αθανάσαινα.
Η Βάντα ανήκε σε οικογένεια της κερκυραϊκής ελίτ. Ο πατέρας της ήταν στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας και αντιπρόσωπος της μπίρας Φιξ. Η μητέρα της ανήκε στην οικογένεια Κογεβίνα, γνωστή για τον πλούτο και τους τίτλους ευγενείας της. Η 16χρονη φοιτούσε στο Γαλλικό Ινστιτούτο και ήταν μέλος του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών. Ο Γιώργος Αθανάσαινας από την άλλη ήταν γεννημένος στο Γαστούρι, και φοιτούσε στο δεύτερο έτος της στρατιωτικής, ιατρικής σχολής. Εκείνο το μεσημέρι μαζί με το ζευγάρι στην παραλία είχε κατέβει και η φίλη της Βάντας, Νάκη Τσεπέτη.
Επέστρεψε και την καταβρόχθισε..
Η Βάντα και ο Γιώργος αποφάσισαν να απομακρυνθούν λίγο από την ακτή για να μείνουν μόνοι τους. Κάποιες αναφορές μιλούν για 250 μέτρα από την παραλία, κάποιες άλλες για 400. Πιθανότατα ισχύει το πρώτο. Ακόμα και όμως και 250 μέτρα από την ακτή στη θάλασσα της Κέρκυρας είναι αρκετό να βρεθείς σε σημείο με μεγάλο βάθος.
Το τι ακολούθησε το περιγράφει ο ίδιος ο Αθανάσαινας στον Τύπο της εποχής: «Ενώ ηρχίσαμεν να επιστρέφωμεν προς την ακτήν, σαν να προησθάνθημεν το δράμα, ελιποφυγήσαμεν. Είδα το κήτος να “ζυγίζεται” δια να μας επιτεθή. Πριν προφθάσω να παρακολουθήσω τας κινήσεις του, επετέθη κατά της Βάντας, την άρπαξε με το ρύγχος του και είδα τα πόδια της μόνον εις την επιφάνειαν. Την στιγμήν εκείνην την εκομμάτιασε προφανώς. Επέρασεν έπειτα κοντά μου. Με έσπρωξε με το ρύγχος του εις απόστασιν 3-4 μέτρων. Επέστρεψε κατόπιν εις το σημείον όπου ήσαν τα υπόλοιπα της Βάντας και τα κατεβρόχθισε…».
Ο Αθανάσαινας διασώθηκε από ψαράδες της περιοχής ελαφρά τραυματισμένος. Σπούδασε στην Αθήνα και έγινε διάσημος νευρολόγος αλλά και συγγραφέας ιστορικών βιβλίων. Δεν ήθελε να μιλά για την τραγωδία με τη Βάντα και μέχρι τον θάνατο του απέφευγε το θέμα, όταν η συζήτηση πήγαινε εκεί.
Μόνο η κοτσίδα της…
Από την 16χρονη δεν απέμεινε τίποτα. Ο τεράστιος καρχαρίας την κατασπάραξε ολοκληρωτικά. Στο κενοτάφιο της στο Καθολικό νεκροταφείο έβαλαν μόνο την κοτσίδα της. Είχε κόψει τα μαλλιά της κοντά λίγες μέρες πριν την τραγωδία. Κάποιες άλλες αναφορές υποστηρίζουν ότι στο κενοτάφιο μπήκαν και τα ρούχα που φορούσε εκείνη την ημέρα (και τα είχε αφήσει στην παραλία) και η στολή των Οδηγών.
Ένας λευκός καρχαρίας στα ελληνικά χωρικά ύδατα είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, αλλά ιστορικά υπάρχουν πολλές αναφορές για την παρουσία τους. Επιστημονική έρευνα τονίζει ότι ο λευκός καρχαρίας έφτασε στα νερά της Μεσογείου πριν από περίπου 450.000 χρόνια προερχόμενος από την Αυστραλία, πιθανότατα εξαιτίας μιας λάθος στροφής που πήραν θηλυκοί καρχαρίες που εγκυμονούσαν. Οι απόγονοι τους επέστρεφαν πάντα στα νερά της Μεσογείου για να γεννήσουν καθώς αυτά θεωρούν σπίτι τους.
Τραγική… συνάντηση
Φυσικά τέθηκε και το ερώτημα γιατί ο καρχαρίας επιτέθηκε στη Βάντα και όχι στον Γιώργο. Κάποιοι είπαν ότι έφταιγε το κόκκινο μαγιό που φορούσε όμως οι καρχαρίες δεν ξεχωρίζουν χρώματα. Η πουριτανική κοινωνία της εποχής έφτιαξε έναν μύθο σαν να ήθελε να παρουσιάσει την επίθεση του καρχαρία ως τιμωρία. Οι δύο νέοι απομακρύνθηκαν από την παραλία για να κάνουν έρωτα. Η Βάντα ήταν παρθένα και ο καρχαρίας οσμίστηκε το αίμα και προσέγγισε.
Η πραγματικότητα είναι μάλλον λιγότερο… κινηματογραφική. Η συγκυρία έφερε το ζευγάρι κοντά στον πεινασμένο καρχαρία. Τους εντόπισε και επιτέθηκε. Όσο για το γεγονός ότι αδιαφόρησε και τον 18χρονο οι ειδικοί τονίζουν πως απλά κατασπαράζοντας την Βάντα είχε χορτάσει.
Συγκλονισμένος από την τραγωδία ο Άγγλος ποιητής Τζιμ Ποτς, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την εποχή στην Κέρκυρα θα γράψει δύο στίχους.
«Βάντα και Γιώργος»
«Ευλογημένο μπάνιο, στα κερκυραϊκά νερά
Μυστικό, ερωτικό ραντεβού.
Η τύχη της, απλώς, να συναντήσει έναν αδέσποτο καρχαρία…»
«Η μάνα της Βάντας»
«Όλα τα παραθυρόφυλλα
του σπιτιού
έμειναν κλειστά.
Δεν μπορούσε να υποφέρει
να βλέπει τη θάλασσα…»